Гадарых
Гадарых, Гедрык — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Ґадарых лац. Gadarych / Hadarych | |
| Gaderich | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Gaddo + Rih |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Гедрык |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ґадарых» | |
Паходжаньне
рэдагавацьГадырых, Гадарык, Гадрык, Гадырыкс, Гедэрых або Гетарык, пазьней Гердых (Gaderich, Gadaricus[1], Gadric[2], Gadirix, Gederich[3], Getaricus[4], Gedrich[5]) — імя германскага паходжаньня[6]. Іменная аснова -гед- (-гад-, -гід-) (імёны ліцьвінаў Гедзень, Гедвін, Гедмонт; германскія імёны Gedenus, Gedovin, Gadamundus) паходзіць ад старагерманскага gidd- 'пыхлівы, ганарысты', ісьляндзкага geð 'нораў, тэмпэрамэнт'[7] або гоцкага gadiliggs 'сваяк, родзіч'[8], а аснова -рых- (-рык-) (імёны ліцьвінаў Дзітрык, Індрых, Эрык; германскія імёны Hindrich, Ditricus, Erik) — ад гоцкага reiks 'магутны'[9], германскага rikja 'магутны, каралеўскі'[10].
У Прусіі бытавала імя Гедэрых (Гедэрыкс, Гедрыкс): Gederiks / Gederich / Gedriks (1296 і 1358 гады)[11][12].
Варыянты імя ў гістарычны крыніцах: dem getreuen Pogesanier Gederikes (1296 год)[13].
Носьбіты
рэдагаваць- Гадарых Вялікі (II ст.) — кароль готаў
- Ян Гедрык — войт маёнтку Новае Места, які ўпамінаецца ў 1837 годзе[14]
- Мацьвей Андрэевіч і Адам Казімеравіч (Адамавіч) Гедрыкі — сяляне-каталікі з ваколіцаў Панявежу, якія мелі ў валоданьні зямлю на 1882 і 1889 гады[15][16]
- Ёсіф Гедрык — пробашч Анікштаўскага касьцёла на 1897 год[17]
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Köbler G. Gotisches Wörterbuch. — Leiden — Köln, 1989. S. 688.
- ^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 252.
- ^ Deutsches Archiv für Erforschung des Mittelalters. 64. Jahrgang, Heft 2. — Böhlau, 2008. S. 821.
- ^ Boullón Agrelo A. I. Antroponimia medieval galega (ss. VIII–XII). — Tübingen, 1999. P. 239.
- ^ Brons B. Friesische Namen und Mitteilungen darüber. — Emden, 1877. S. 43.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 563—564.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 97.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 188.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 206.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 30.
- ^ Pierson W. Altpreußischer Namenkodex // Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde. — Berlin, 1873. S. 504.
- ^ Dukavičienė I. XIII amžiaus prūsų asmenvardžiai prūsų registre // Acta linguistica Lithuanica. T. 72, 2015. P. 235.
- ^ Тяжбы литовских крестьян и жителей местечек с управителями имений: сборник документов. Ч. 3. — Вильнюс, 1959. С. 166.
- ^ Алфавитный список землевладельцев Ковенской губернии. — Ковна, 1882. С. 80.
- ^ Алфавитный список землевладельцев Ковенской губернии. — Ковна, 1889. С. 112.
- ^ Памятная книжка Ковенской губернии на 1898 год. — Ковна, 1897. С. 162.