Вісман
Вісман (Вішман) — мужчынскае імя.
| Вісман лац. Visman | |
| Wisman | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Wis + Mann |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Вішман |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вісман» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВісман (Wisman) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -віс- (-віз-, -веш-) (імёны ліцьвінаў Вісігерд, Вісімунт, Вішымут; германскія імёны Wisigard, Wisemund, Vismuot) паходзіць ад гоцкага wis 'мудры, абазнаны', а аснова -ман- (імёны ліцьвінаў Мангерд, Дзерман, Есьман; германскія імёны Mangerðr, Derman, Esmann) — ад гоцкага manna[2], германскага man 'чалавек'[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Висманех… людеи висманских (25 красавіка 1513 году)[4]; Ян Висмонович (1538 год)[5]; Wiszmance (1744 год)[6][a].
Носьбіты
рэдагаваць- Ян Вісманавіч (Вісьмінавіч) — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох[5]
На тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксавалася прозьвішча Весмен у летувізаванай форме[10].
Глядзіце таксама
рэдагавацьЗаўвагі
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1624.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 23.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 130.
- ^ а б в Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 51, 235.
- ^ Diecezja Wileńska, 1744, Pawet, 20 лютага 2011 г.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 220.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 539.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 56.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 2. — Vilnius, 1989. P. 1199.