Вэгер

	Вэгер; лац. Vegier / Vehier
	Wagher
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Wago + Heri
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Вегер, Вакар
Зьвязаныя артыкулы
	якія пачынаюцца з «Вэгер»

Вэгер, Вегер, Вакар — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Вагер або Вакар, пазьней Вакер, Вакара і Вэгер (Wagher, Wacar^[1], Vaccarus^[2], Wacker^[3], Wachari, Wacaro, Weger) — імя германскага паходжаньня^[4]^[5]. Іменная аснова вак- паходзіць ад гоцкага wakan 'пільны'^[6], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis^[7], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus^[8], германскага heru 'меч'^[9].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Weger^[10].

У Прусіі бытавалі імёны: Wage^[a], Vagala, Wagant (1348 год)^[11].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Петр Векгер (1538 год)^[12]; Szyman Wokor (1558 год)^[13]; Ивашко Василевич Вакоров, мещанин Могилевский (12 версьня 1579 году)^[14]; доброволное сознанье, урядовне чиненое перед нами Ивашка Вакоревича (21—22 верасьня 1579 году)^[15]; Федко Вакоревичь (28—29 лістапада 1579 году)^[16]; Ивану Вакару (26 сакавіка 1580 году)^[17]; войтовства Векгеров (26 кастрычніка 1650 году)^[18]; Anna Wegierowa (XVIII ст.)^[19]^[b].

Носьбіты

Пётар Вегер — жыхар Жамойцкага староства, які ўпамінаецца ў 1537—1538 гадох

Вакары гербу Корвін — літоўскі шляхецкі род^[21].

У актах Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася сяло Вагарышкі (Вагаришки) ва Ўпіцкім павеце^[22].

У 1579 годзе ўпаміналася зямля Вегерышкі або Вегеры ў Жамойцкім старостве^[23].

На 1904 год існавала сядзіба Вакарава (Вакарова) у Смаленскім павеце Смаленскай губэрні^[24].

На гістарычнай Віцебшчыне існуе вёска Вакары, на гістарычнай Упіччыне — Вагарышкі, у былым Жамойцкім старостве — Вэгеры.

Заўвагі

^ Адзначалася старажытнае германскае імя Waga^[4]
^
Таксама:
- Вегела: Wiegełowicz (1602—1604 гады)^[20]

Крыніцы

^ Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 472.
^ Schonfeld M. Wörterbuch der altgermanischen personen-und völkernamen. — Heidelberg, 1911. S. 249.
^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 85.
^ ^а ^б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1488—1489.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 455.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 211.
^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 283.
^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 112.
^ Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 297.
^ Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 285.
^ Акты, издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 39. — Вильна, 1915. С. 354—355.
^ Акты, издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 39. — Вильна, 1915. С. 362.
^ Акты, издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 39. — Вильна, 1915. С. 445.
^ Акты, издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 39. — Вильна, 1915. С. 563.
^ Тяжбы литовских крестьян и жителей местечек с управителями имений: сборник документов. Ч. 1. — Вильнюс, 1959. С. 269.
^ Maciejauskienė V. Gruzdžių pavardės: istorija ir dabartis // Lietuvos valsčiai. Kn. 17, 2010. P. 11.
^ Lebedys J. Lietuvių kalba XVII—XVIII a. viešajame gyvenime. — Vilnius, 1976. P. 75.
^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на В, Згуртаваньне беларускай шляхты
^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 61.
^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 46.
^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 381.

[11] Адзначалася старажытнае германскае імя Waga^[4]

[22] Таксама:
Вегела: Wiegełowicz (1602—1604 гады)^[20]

[3] Вегела: Wiegełowicz (1602—1604 гады)^[20]

[1] Searle W. G. Onomasticon anglo-saxonicum. — Cambrigde, 1897. P. 472.

[2] Schonfeld M. Wörterbuch der altgermanischen personen-und völkernamen. — Heidelberg, 1911. S. 249.

[3] Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 85.

[Fo-1900-1488-4] а ^б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1488—1489.

[5] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 455.

[6] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 211.

[7] Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.

[8] Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.

[9] Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.

[10] Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 283.

[12] Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 112.

[13] Mackavičius A. Žemaitijos valsčių surašymas 1537—1538 m. — Vilnius, 2003. P. 297.

[14] Писцовая книга Гродненской экономии с прибавлениями, изданная Виленской Комиссией для разбора древних актов. Ч. 1. — Вильна, 1881. С. 285.

[15] Акты, издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 39. — Вильна, 1915. С. 354—355.

[16] Акты, издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 39. — Вильна, 1915. С. 362.

[17] Акты, издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 39. — Вильна, 1915. С. 445.

[18] Акты, издаваемые Виленской комиссией для разбора древних актов. Т. 39. — Вильна, 1915. С. 563.

[19] Тяжбы литовских крестьян и жителей местечек с управителями имений: сборник документов. Ч. 1. — Вильнюс, 1959. С. 269.

[20] Maciejauskienė V. Gruzdžių pavardės: istorija ir dabartis // Lietuvos valsčiai. Kn. 17, 2010. P. 11.

[21] Lebedys J. Lietuvių kalba XVII—XVIII a. viešajame gyvenime. — Vilnius, 1976. P. 75.

[23] Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на В, Згуртаваньне беларускай шляхты

[24] Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 61.

[25] Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 46.

[26] Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 381.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[a]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[b]

[21]

[22]

[23]

[24]

[20]

Паходжаньне
Вэгер лац. Vegier / Vehier
Wagher
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Wago + Heri
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Вегер, Вакар
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Вэгер»