Высачанскі раён
Высача́нскі раён — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка Беларускай ССР. Існаваў у 1924—1930 гадах. Плошча 776 км², насельніцтва 32,3 тыс. чал., 420 населеных пунктаў (1925). Адміністрацыйны цэнтар — вёска Высачаны.
| Высачанскі раён | |
| Агульныя зьвесткі | |
|---|---|
| Краіна | Беларуская ССР |
| Статус | раён Беларусі і былая адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка[d] |
| Адміністрацыйны цэнтар | Высачаны |
| Дата ўтварэньня | 17 ліпеня 1924 |
| Дата скасаваньня | 8 ліпеня 1931 |
| Час існаваньня | 1924—1930 |
 Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы | |
Утварыўся 17 ліпеня 1924 году ў складзе Віцебскай акругі. З 20 жніўня 1924 году падзяляўся на 10 сельсаветаў: Асінаўскі, Бабінавіцкі, Выдрэйскі, Высачанскі, Кабыльнікаўскі, Каралёўскі, Касьцяёўскі, Крынкаўскі, Старабабыльскі, Стасеўскі. Па скасаваньні (8 ліпеня 1931 году) тэрыторыя ўвайшла ў склад Лёзьненскага раёну[1].
Крыніцы рэдагаваць
Літаратура рэдагаваць
- Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1994. — Т. 2: Беліцк — Гімн. — 537 с. — ISBN 5-85700-142-0