Во́жыкавыя (Erinaceidae) — сямейства клясы сысуноў, уключае 10 сучасных родаў і 27 сучасных відаў. Яны жывуць у Афрыкі, Эўразіі, на Барнэа і Філіпінах. У розных частках свайго арэала яны засяляць шыракалістыя лясныя масівы, сельскую мясцовасьць, а таксама трапічныя і пустэльныя тэрыторыі. Выкапныя вожыкавыя вядомыя ад палеацэну Паўночнай Амэрыкі, эацэну Эўропы і Азіі і раньняга міяцэну Афрыкі[1][2].

Вожыкавыя
вожык белагруды (Erinaceus roumanicus) — беларускі від
Клясыфікацыя
ЦарстваЖывёлы (Animalia)
ТыпХордавыя (Chordata)
ПадтыпХрыбетныя (Vertebrata)
НадклясаЧатырохногія (Tetrapoda)
КлясаСысуны (Mammalia)
ПадклясаЗьвяры (Theria)
ІнфраклясаПляцэнтарныя (Placentalia)
АтрадМошкаедныя (Eulipothyphla)
СямействаВожыкавыя
Бінамінальная намэнклятура
Erinaceidae
Fischer, 1814

Вожыкавыя вар’іруюцца ад памеру мышы да памеру маленькага труса (1,4 кілаграма). Вочы і вушы ўмерана вялікія, а лыч звычайна доўгі. Зубная формула: 2-3/1-3, 1/1, 3-4/2-4, 3/3 = 34-44 зубоў[1][2].

Яны ўсяедныя, аднак, здаецца, найбольш палююць на самых розных бесхрыбетных; таксама ядуць рэптылій, падлу, карані і садавіну. Вожыкі, здаецца, устойлівыя да зьмяінай атруты. Вожыкавыя жывуць пад бярвёнамі альбо у выкапаных нарах. Члены падсямейства Erinaceinae актыўныя толькі ў начны час і некаторыя віды маюць зімовую сьпячку. Члены падсямейства Galericinae могуць быць актыўнымі удзень. Хаця ў асноўным сухапутныя, яны, як правіла, добра лазяць і плаваюць. У большасьці ёсць адзін-два сезоны размнажэньня ў год. Большасьць відаў вядуць адзіночны лад жыцьця. Маладыя нараджаюцца з мяккімі калючкамі, якія хутка цвярдзеюць[1][2].

Сыстэматыка

рэдагаваць

Вожыкавыя (Erinaceidae)

    • род †Silvacola
    • род †Oligoechinus
  • падсямейства Erinaceinae
    • род †Amphechinus
    • род Atelerix
    • род Erinaceus
    • род Hemiechinus
    • род Mesechinus
    • род Paraechinus
  • падсямейства Galericinae
    • род †Deinogalerix
    • род Echinosorex
    • род †Galerix
    • род Hylomys
    • род Neohylomys
    • род Neotetracus
    • род Podogymnura
  1. ^ а б в Ciszek, D.; P. Myers (2000) Erinaceidae (анг.). Animal Diversity Web. Праверана 03.05.2021 г.
  2. ^ а б в Vaughan T., Ryan J., Czaplewski N. Mammalogy. — Jones & Bartlett Learning, 2011. — С. 242–244. — 750 с. — ISBN 9780763762995 (анг.)