Вальгун
Вальгун — мужчынскае імя.
| Вальгун лац. Walgun / Walhun | |
| Walagoni | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Walo + Gunth |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Вальгун» | |
Паходжаньне
рэдагавацьВалігунда, Валагон або Валагун (Walegundis, Walagoni, Walahun) — імя германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова -вал- (імёны ліцьвінаў Валін, Валант, Гервала; германскія імёны Walin, Waland, Gerwala) паходзіць ад гоцкага *wala 'тыя, хто выдужаў на полі бітвы', walisa 'праўдзівы, лю́бы', waljan 'выбраць' або германскага wala < *wal(a)ha- 'чужы, валійскі'[3], а аснова -гунд- (-гунт-, -кунт-) (імёны ліцьвінаў Гунтар, Вігунт, Вірконт; германскія імёны Guntar, Wigunt, Werecundus) — ад гоцкага gunþs 'бойка, бітва'[4].
У Чэхіі бытавала германскае імя Valkún (< Walchun)[5].
У Прусіі бытавала імя Walgune (1302 год)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: unsern getruwen Walgunen… Walghune (30 верасьня 1288 году)[7].
Носьбіты
рэдагаваць- Вальгун — літоўскі баярын, які ўпамінаецца ў 1288 годзе
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1516—1517, 1519.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 20.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 219.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Svoboda J. Bemerkungen über alttschechische Personennamen deutscher Herkunft // Onomastica Slavogermanica. III. — Berlin, 1967. S. 35.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 114.
- ^ Preussisches Urkundenbuch. Bd. 1. — Königsberg, 1909. S. 333.