Бушка (баярын літоўскі)
Бушка — уплывовы літоўскі баярын.
| Асабістыя зьвесткі | |
|---|---|
| Род | Кезгайлы, Даўгялы[d] і Валімонтавічы гербу Задора[d] |
| Дзеці | Валімонт Бушкавіч |
| Дзейнасьць | арыстакрат |
Відаць, меў уладаньні каля Майшаголы (у крыжацкім помніку «Паведамленьні аб літоўскіх дарогах» упамінаецца Busekindorf у Дзяволтве)[1].
Імя
рэдагавацьБосіка, пазьней Буска або Бушка (Bosico, Buske, Buschke[2]) — імя германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова -бус- (-бос-) (імёны ліцьвінаў Бушыла, Бушман; германскія імёны Busilo, Bussman) паходзіць ад стараверхненямецкага bōsi 'варожы, злы'[4] або ад германскага buozan 'паляпшаць, прыносіць карысьць'[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Busko (Хроніка Віганда)[6], Buseke (29 верасьня 1379 году[7])[8].
Біяграфія
рэдагавацьЗь літоўскага баярскага роду, магчыма, зь Дзяволтвы. Упершыню ўпамінаецца ў «Хроніцы» Віганда з Марбургу пад 1365 годам годам, калі ачольваў аддзел войскаў Вялікага Княства Літоўскага колькасьцю ў 400 ваяроў у Майшаголе. Таксама ўпамінаецца ў Троцкай умове (1379 год).
Меў сына Валімонта, які выступаў у Гарадзенскай умове (1398 год) як Buschken son[1].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.. — 2-е выд. — Смаленск, 2014. С. 85.
- ^ Knorr W. Die Familiennamen des Fürstenthums Lübeck. — Entin, 1876. S. 8.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 329.
- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1971. S. 203.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 329—330.
- ^ Scriptores rerum Prussicarum. Bd. 2. — Leipzig, 1863. S. 553—554.
- ^ Договор о перемирии на 10 лет между ВКЛ и Тевтонским орденом (1379), Fontes historiae Magni Ducatus Lithuaniae
- ^ Codex diplomaticus Lithuaniae, 1253—1433. — Vratislaviae, 1845. P. 55.
Літаратура
рэдагаваць- Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. Аўтарскае выданне. — Менск, 2019. — 459 с. — (сьціслая вэрсія кнігі: Вытокі Вялікае Літвы. — Менск, 2021. — 89 с.)
- Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада / пераклад А. Мікус. — 2-е выд. — Смаленск: Інбелкульт, 2014. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4