Бурга
Бурга (Борг) — мужчынскае імя.
| Бурга лац. Burga / Burha | |
| Burga | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Борг |
| Вытворныя формы | Бука |
| Зьвязаныя імёны | Бургела Імбар |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Бурга» | |
Паходжаньне
рэдагавацьБурга (Burga, Burgio) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова -бург- (-борг-) паходзіць ад гоцкага bairgan 'прыносіць у бясьпечнае месца' або baurgs 'замак, горад'[2][3]. Сярод ліцьвінаў бытавала імя Бургела, адзначалася германскае імя Burgel (Burgala). Апроч таго, існуе іменная аснова -буг- (-бук-), якая ёсьць скарочанай формай (гіпакарыстыкам) асновы -бург- (-борг-)[4].
Адпаведнасьць імя Бурга германскаму імю Burgo (Burga) сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў[5].
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Burg (Burch, Borg), Burkart (< Burghart), Golburg, Herburga (Herborga), Ilburg, Rydburg, Wilburg, Wezynborg (Wisynbork, Wisemburg)[6].
У 1641 годзе ў Каралявецкім унівэрсытэце навучаўся Achatius Borck, Nobilis Borussus, у 1642 годзе — Michael Borck, Dantiscanus Prussus… Georgius Burchardi, Elbingensis Prussus[7].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: въ Ясвоинскои волости… а Доркгеля Буркгевича… Доркгель Буркгевичъ (1523 год)[8]; terris Burgowsczysna (1 траўня 1525 году)[9]; Adam Borgiewicz (9 лютага 1785 году)[10].
Носьбіты
рэдагаваць- Мацей Бургевіч — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1586 годзе[11]
- Мацей Багданавіч Барговіч (Боргович) — расенскі зямянін, які ўпамінаецца ў 1586 годзе[12]
У XVI ст. існавала ніва-селішча Бургоўшчына (Бурговщизна) у Жамойцкім старостве[13].
У 1568 годзе ўпаміналася зямля Бургішкі, у 1666 годзе — грунт Бургішкі ў Жамойцкім старостве[14].
На 1903 год існавала вёска Бургішкі ў Шавельскім павеце Ковенскай губэрні[15].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 347.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 90—91.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 62.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 62.
- ^ Schmittlein R. Les noms d’eau de la Lituanie (suite) // Revue internationale d’onomastique. Nr. 1, 1964. P. 19.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 28.
- ^ Die matrikel der Universität Königsberg i. Pr. Bd. 1: Die Immatrikulationen von 1544—1656. — Leipzig, 1910. S. 410, 436.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 221.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 591.
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 403.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 208.
- ^ Опись документов Виленского центрального архива древних актовых книг. Вып. 1. ― Вильна, 1901. С. 198.
- ^ Спрогис И. Я. Географический словарь древней Жомойтской земли XVI столетия. — Вильна, 1888. С. 32.
- ^ Indeks alfabetyczny miejscowości dawnego wielkiego Księstwa Litewskiego: A—K (Abakanowicze — Kujany). Wilno, 1929. S. 314.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 371.