Барыс Забораў
Бары́с Абра́мавіч Забо́раў (16 кастрычніка 1935, Менск — 20 студзеня 2021, Францыя[3]) — беларускі і францускі жывапісец і графік, сын мастака Абрама Заборава.
Барыс Забораў | |
 | |
| Дата нараджэньня | 16 кастрычніка 1935[1] |
|---|---|
| Месца нараджэньня | |
| Дата сьмерці | 20 студзеня 2021[2][1] (85 гадоў) |
| Месца сьмерці | |
| Месца пахаваньня | |
| Месца вучобы | |
| Занятак | маляр, мастак-гравэр, скульптар |
| Сябра ў | Беларускі саюз мастакоў і Акадэмія прыгожых мастацтваў[d] |
| Жанры | партрэт |
| Плынь | рэалізм[d] |
Жыцьцяпіс
рэдагавацьЗ 1949 па 1954 год навучаўся ў Менскай мастацкай вучэльні, потым у Інстытуце жывапісу, скульптуры і архітэктуры імя І. Я. Рэпіна Акадэміі мастацтваў СССР. У 1956 годзе перавёўся ў Маскоўскі дзяржаўны мастацкі інстытут імя В. І. Сурыкава, скончыў яго ў 1961 г. па спэцыяльнасьці «мастак тэатру».
Быў сябрам Саюза мастакоў БССР (да 1979).
Жыў у Менску, у 1979 годзе эміграваў. Жыў у Францыі ў Парыжы.
Творчасьць
рэдагавацьПрацаваў у галіне кніжнай графікі і ў розных жанрах станковага жывапісу.
Займаўся мастацкім афармленьнем кніг. Сярод іх зборнік вершаў баўгарскіх паэтаў «Ад круч балканскіх», «Вей, ветрык» Яна Райніса, «Гамлет» і «Санэты» У. Шэксьпіра, «Выбраная лірыка» Я. Купалы, «Раскідач» Р. Барадуліна, «Кароль Мацюсь» Я. Корчака і інш. Зрабіў ілюстрацыі да твораў Ф. Дастаеўскага («Пакорлівая»), А. Пушкіна («Казка аб цары Салтане»), О. Ўайльда «Казкі». У Нацыянальным мастацкім музэі Рэспублікі Беларусь захоўваецца каля 50 графічных аркушаў Б. Заборава.
Выканаў 7 кніжных знакаў (эксьлібрысаў)[4].
У калекцыі Нацыянальнага мастацкага музэя Рэспублікі Беларусь знаходзяцца 5 жывапісных палотнаў 1960 — 1970-х гадоў: партрэты Ўладзімера Маякоўскага і эстонскай мастачкі Імры Арэк, карціны «Палескія музыкі» (1968) і «Зімовае сьвята», апошняе да эміграцыі палатно «Рамантычны пэйзаж» (1977).
17 лютага 2009 году мастак перадаў музэю карціну «Гумно» (2008)[5].
З 27 кастрычніка па 10 сьнежня 2010 году творы Барыса Заборава экспанаваліся ў Нацыянальным мастацкім музэі Рэспублікі Беларусь[6].
Дзmве карціны Заборава захоўваюцца ў карпаратыўнай калекцыі Белгазпрамбанка ў Менску[7].
З 2014 году расейскі літаратурна—мастацкі часопіс «Знамя» пачаў друкаваць біяграфічныя ўспаміны Б. Заборава «То, што нельга забыць»[8].
Карціна Барыса Заборава «Аўтапартрэт з мадэллю захоўваецца ў галерэі Уфіцы ў Фларэнцыі[9].
Пра яго
рэдагаваць- Дакументальны фільм «Мастак Барыс Забораў» (1996; рэжысэр — Валер Рубінчык)[10]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в г Fichier des personnes décédées
- ^ https://nn.by/?c=ar&i=266990
- ^ Памёр мастак Барыс Забораў. Наша Ніва (2020-01-21). Праверана 2020-01-21 г.
- ^ Беларускі кніжны знак / склад. А. Тычына, В. Шматаў. — Мн.: Беларусь, 1975. — 127 с. — 12 000 ас.
- ^ К церемонии передачи картин Б.А.Заборова и Дучица от МИДа НХМ РБ. Национальный художественный музей Республики Беларусь.
- ^ Борис Заборов. Живопись. Рисунок. Скульптура. Национальный художественный музей Республики Беларусь.
- ^ Заборов Борис
- ^ Борис Заборов То, что нельзя забыть : часопіс. — Знамя, 2017. — № 6.
- ^ Памёр мастак Барыс Забораў, Наша Ніва, 20-01-2020
- ^ Дакументальны фільм «Мастак Барыс Забораў» (1996)
Літаратура
рэдагаваць- Борис Заборов То, что нельзя забыть: автобиографическое повествование. — Санкт-Петербург: Вита Нова, 2018. — 348 с. — ISBN 978-5-93898-671-8
- Zaborov : monographie / Mikhail German, Pascal Bonafoux, Béatrice Picon-Vallin. — Paris : ACATOS Publishing, 2006. — 496 С. — ISBN 2-940332-34-7.
- Художники Советской Белоруссии / редкол.: В. И. Версоцкий, Н. И. Гончаров, Н. Т. Гутиев и др.. — Мн.,: Беларусь, 1976. — 400 с. — 18 000 ас.