Арамэйскія мовы

Арамэйскія мовы (па-арамэйску: ܐܪܡܝܐ) — група моваў у складзе сэміцкай моўнай сям’і. У старажытнасьці імпэрская арамэйская мова выконвала ролю «лінгва-франка» на значнай тэрыторыі Блізкага Ўсходу, адна з арамэйскіх моваў была была гутарковай мовай Палестыны ў часы Ісуса Хрыста.

Арамэйскія
ܐܪܡܝܐ
[[Файл:Syriac Aramaic.svg|]]
Рэгіён	Блізкі Ўсход
Колькасьць карыстальнікаў	2,2 мільёну
Клясыфікацыя	Афразійская  Сэміцкая   Заходнесэміцкіа    Арамэйскія
Афіцыйны статус
Пісьмо	стараарамэйскае пісьмо[d]
Коды мовы
ISO 639-2(Б)	arc

Арамэямі ў старажытнасьці называлі групу заходнесэміцкіх плямёнаў, якія вандравалі прыкладна на тэрыторыі сучаснай Сырыі. Іхная мова, а дакладней, група роднасных дыялектаў, была вельмі блізкая да ханаанэйскіх моваў, у прыватнасьці, іўрыт. Арамэі ніколі не ўтваралі адзіны народ і ня мелі адзінай дзяржавы. Аднак іхная мова паводзіла сябе надзвычай экспансіўна, бесьперапынна пашыраючы сваю тэрыторыю.

Арамэйская мова выконвала ролю «лінгва-франка» ва ўсім рэгіёне Блізкага Ўсходу, выцесьніўшы з ужытку аккадзкую мову ў Асырыі й Бабілёне. Па-арамэйску размаўлялі паслы й купцы ў Ізраілі й Юдэі. Асабліва ўзмацьнілася становішча арамэйскай мовы ў эпоху Саратыжнапэрсыдзкай імпэрыі Ахэмэнідаў (VI стагодзьдзе да н. э. — IV стагодзьдзе да н. э.), калі яна стала афіцыйнай мовай імпэрыі.

У эліністычную эпоху й да арабскай заваёвы VII стагодзьдзя арамэйская мова пасьпяхова канкуравала з грэцкай мовай, пакідаючы за ўсімі астатнімі сэміцкімі мовамі ролю мясцовых гаворак.

У мастацтве

Фільм Мэла Гібсана «Страсьці Хрыстовы» пастаўлены на арамэйскай і лацінскай мовах.

Вонкавыя спасылкі

• Арамэйская мова