Андрэй Кандрацюк
польскі кінарэжысэр, сцэнарыст
Андрэ́й Кандрацю́к (па-польску: Andrzej Kondratiuk; 20 ліпеня 1936, Пінск — 22 чэрвеня 2016, Варшава) — польскі рэжысэр, сцэнарыст, актор і кінаапэратар.
Анджэй Кандрацюк | |
Andrzej Kondratiuk | |
Імя пры нараджэньні | Андрэй Кандрацюк |
---|---|
Дата нараджэньня | 20 ліпеня 1936 |
Месца нараджэньня | Пінск |
Дата сьмерці | 22 чэрвеня 2016 (79 гадоў) |
Месца сьмерці | Варшава |
Месца пахаваньня | |
Месца вучобы | |
Занятак | рэжысэр, сцэнарыст, актор, кінаапэратар |
Навуковая сфэра | фільм[1] |
Узнагароды | |
IMDb | ID nm0464951 |
- Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Кандрацюк.
Жыцьцяпіс
рэдагавацьВыпускнік Апэратарскага факультэту Найвышэйшай кінашколы ў Лодзі (1963).
Займаўся стварэньнем малобюджэтных фільмаў, у сцэнарах часта выкарыстоўваў эпізоды з уласнага жыцьця, а аўтарамі нярэдка абіраў асобаў з найбліжэйшага атачэньня.
Хоць некаторыя ягоныя фільмы (напрыклад, «Унебаўзятыя» ці «Гідразагадка») залічаныя да культавых і атрымалі шмат узнагародаў, аднак гэта ня касавыя фільмы. Мноства ягоных фільмаў кароткамэтражныя.
Сям’я
рэдагавацьБыў старэйшым братам рэжысэра Януша Кандрацюка і мужам акторкі Ігі Цембрынскай.
Фільмаграфія
рэдагаваць- 1963 — Kobiela na plaży
- 1963 — Niezawodny sposób
- 1965 — Monolog trębacza
- 1966 — Chciałbym się ogolić
- 1966 — Klub profesora Tutki
- 1967 — Fluidy
- 1970 — Hydrozagadka
- 1970 — Dziura w ziemi
- 1972 — Skorpion, Panna i Łucznik
- 1973 — Wniebowzięci
- 1973 — Jak to się robi
- 1976 — Czy jest tu panna na wydaniu?
- 1979 — Pełnia
- 1982 — Gwiezdny pył
- 1984 — Cztery pory roku
- 1986 — Big Bang
- 1990 — Mleczna droga
- 1991 — Ene… due… like… fake…
- 1993 — Wesoła noc smutnego biznesmena
- 1995 — Wrzeciono czasu
- 1997 — Słoneczny zegar
- 2000 — Pamiętnik filmowy Igi C.
- 2001 — Córa marnotrawna
- 2004 — Bar pod młynkiem
- 2007 — Pamiętnik Andrzeja Kondratiuka
Прэміі і ўзнагароды
рэдагаваць- 1970 — Спэцыяльная ўзнагарода на кінафэстывалі ў Карлавых Варах за фільм «Дзірка ў зямлі»
- 1984 — Спэцыяльная ўзнагарода журы Фэстывалю польскага кіно ў Гдыні за фільм «Зорны пыл»
- 1985 — «Гданьскія Бронзавыя львы» для кароткамэтражных фільмаў на Фэстывалі польскага кіно ў Гдыні за фільм «Чатыры пары году»
- 1985 — «Бронзавае вока леапарда» ў тэлевізійнай сэкцыі Лякарнскага кінафэстывалю за фільм «Чатыры пары году»
- 1986 — «Варшаўская сырэнка» (узнагарода Клюбу кінакрытыкі Таварыства польскіх журналістаў) за фільм «Вялікі выбух»
- 1987 — узнагарода Цэнтральнага камітэту радыё і тэлевізіі за фільм «Вялікі выбух»
- 1987 — узнагарода Цэнтральнага камітэту радыё і тэлевізіі за фільм «Чатыры пары году»
- 1987 — «Залаты экран»-1986 за фільм «Вялікі выбух»
- 1995 — Спэцыяльная прэмія журы Фэстывалю польскага кіно ў Гдыні за фільм «Верацяно часу»
- 1996 — «Залатая стужка» (узнагарода Кола кінапісьменьніцтва Таварыства польскіх кінэматаграфістаў) у катэгорыі «Польскі фільм»-1995 за фільм «Верацяно часу»
- 1999 — намінацыя на «Польскіх арлоў»-1998 за сцэнар фільму «Залатое руно»
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць- Андрэй Кандрацюк (анг.) на сайце IMDb
- Андрэй Кандрацюк (пол.) у базе filmweb.pl
- Andrzej Kondratiuk (пол.) у базе filmpolski.pl
- Фатаздымкі Андрэя Кандрацюка
- Andrzej Kondratiuk (пол.) у базе Акадэміі польскага кіно