Амут
Амут (Ямуць) — мужчынскае імя.
| Амут лац. Amut | |
| Amota | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Amo + Mot Amo + суфікс з элемэнтам -т- (-t-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Ямуць |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Амут» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАмота або Амода (Amota, Amoda) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова ам- (імёны ліцьвінаў Яман, Ямін, Ямунт; германскія імёны Aman, Ammin, Amund) мае значэньне 'актыўны, гарлівы, працавіты' і ўзыходзіць да стараісьляндзкага ama 'турбаваць, непакоіць'[2], а аснова -мод- (-мот-, -мут-) (імёны ліцьвінаў Мотар, Мутаўт, Эймут; германскія імёны Motar, Muotolt, Eimuot) — ад гоцкага moþs '(баявы) дух, лютасьць, адвага'[3].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Римко Ямутевич (1 ліпеня 1542 году)[4].
Носьбіты
рэдагавацьУ акце Вялікага Княства Літоўскага ўпаміналася сяло Амутавічы (Омутовичи)[5].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 97.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 33.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Istorijos archyvas. T. 1: XVI amžiaus Lietuvos inventoriai. — Kaunas, 1934. P. 18.
- ^ Каталог древним актовым книгам губерний: Виленской, Гродненской, Минской и Ковенской, а также книгам некоторых судов губерний Могилевской и Смоленской, хранящимся ныне в Центральном архиве в Вильне. — Вильна, 1872. С. 793.