Інга
Інга, Інка — жаночае і мужчынскае імёны.
| Інга лац. Inga / Inha | |
| Ingo | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Інка |
| Зьвязаныя імёны | Інгіль, Імбар, Ігар, Інгела |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Інга» | |
Паходжаньне
рэдагавацьІнга або Інка (Ingo, Inga, Incho[a]) — імя германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова інг- (інк-) паходзіць германскага *ing- 'інгевонін' (паўночнагерманскае племя)[3] або старагерманскага *Ingwaz 'імя старажытнага германскага боства'[4][5]. Сярод ліцьвінаў бытавалі імёны Інгіль, Імбар, Ігар, Інгела (Інгель). Адзначаліся германскія імёны Ingilo, Imbor, Inchar, Ingeila (Ingel).
Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскіх імёнаў Hinga, Ingbert (Imbiert[6]), Ingardis (Hingardis, Ingert), Inwarius[7].
Сярод «рускага роду» (руска-бізантыйская ўмова 911 году) бытавала германскае імя Інегелд (Инегелдъ)[8].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: небожчик пан Инко Федкович Олизаровича (20 лютага 1514 году)[9]; Богдан Инкович… Миколаи Инкович… Павел Инкович (1524—1566 гады)[10]; Нареиша Иньковичъ (1528 год)[11]; spectabilis dominus Casimirus Inkiewicz consularis caunensis… ja Katharzyna Kazimierzowa Inkiewiczowa rayczyna kowieńska małżonkowie (XVIII ст.)[12][b].
Носьбіты
рэдагаваць- Багдан, Мікалай і Павал Інкавічы — рудамінскія баяры, якія ўпамінаюцца паміж 1524 і 1566 гадамі
- Нарэйша Інькавіч — упіцкі баярын, які ўпамінаецца ў попісе войска Вялікага Княства Літоўскага 1528 году
Інкевічы — літоўскі шляхецкі род[17].
На 1904 год існавала сяло Інькава ў Парэцкім павеце Смаленскай губэрні[18].
Заўвагі
рэдагаваць- ^ Паводле назвы мясцовасьці Inchingin
- ^ Таксама:
- Інкарт (адзначалася старажытнае германскае імя Inchard[13]): Parafia taurogińska… Inkarty, zaścianek (1784 год)[14];
- Інкрата (адзначалася старажытнае германскае імя Ingrata[15]): на тэрыторыі цяперашняй Летувы фіксаваліся прозьвішчы Інкрата і Інкрат у летувізаванай форме[16];
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 960.
- ^ Суперанская А. В. Словарь русских личных имён: Сравнение. Происхождение. Написание. — М.: Айрис-пресс, 2005. С. 292.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 159.
- ^ Peterson L. Nordiskt runnamnslexikon. — Institutet för språk och folkminnen, 2007.
- ^ ING, Nordic Names
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 7: Suplement. Rozwiązanie licznych zagadek staropolskiej antroponimii. — Kraków, 2002. S. 268.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 113.
- ^ Ларионов В. Е. Этимологический и исторический анализ имен древнерусских послов князей Олега и Игоря // Проблемы социальных и гуманитарных наук. Выпуск. № 2 (23), 2020. С. 152.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 137.
- ^ Popisy wojskowe pospolitego ruszenia Wielkiego Księstwa Litewskiego (1524—1566). — Białystok, 2018. S. 94—95.
- ^ Перапіс войска Вялікага княства Літоўскага 1528 года. Метрыка Вялікага княства Літоўскага. Кн. 523. — Менск, 2003. С. 101.
- ^ Ragauskaitė A. Kauno miestiečių pavardžių formavimasis XVI—XVIII amžiuje // Acta linguistica Lithuanica. T. 45, 2001. P. 133.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 962.
- ^ Jodczyk K. Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T. 1: Dekanat Brasław. — Białystok, 2009. S. 296—297.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 963.
- ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 772.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на I, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Список населенных мест Смоленской губернии. — Смоленск, 1904. С. 301.