Ібут
Ібут — мужчынскае імя.
| Ібут лац. Ibut | |
| Ibod | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Ivo + Buto Ivo + Bodo |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Ібут» | |
Паходжаньне
рэдагавацьІбод (Ibodus) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова іў- (імя ліцьвінаў Івар; германскае імя Iwar) паходзіць ад стараісьляндзкага yr 'ціс'[2] ('лук'[3][4]), а аснова -бут- (-бот-) (імёны ліцьвінаў Бутвід, Бутрык, Вільбут; германскія імёны Botvid, Butariks, Willebut) — ад усходнегерманскага but- з значэньнем 'корань, камель' (гепідзкае butilo 'камель')[5] або ад асновы -буд- (-бод-)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Троцкое волости. Таляту Кезкгаиловичу пять чоловеков: Кибута а Ибута… У Стравникох. Монивиду чотыри чоловеки, на имя: Ибута (1440—1492 гады)[7].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 554.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 148.
- ^ YR, Nordic Names
- ^ Heggstad L., Hødnebø F., Simensen E. Norrøn Ordbok. — Oslo, 1997.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 16.
- ^ Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. 5: Nazwy osobowe pochodzenia niemieckiego. — Kraków, 1997. S. 21.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 3 (1440—1498). — Vilnius, 1998. P. 32.