SOS-Дзіцячая вёска
SOS-Дзіцячая вёска (ням. SOS-Kinderdorf, анг. SOS Children's Villages) — незалежная, няўрадавая, сацыяльная дабрачынная арганізацыя. Мэта — абарона дзяцей, якія засталіся без бацькоўскага нагляду, абарона іхных правоў ды інтарэсаў, спрыяньне разьвіцьцю гэтых дзетак.
| SOS-Дзіцячая вёска | |
| SOS-Kinderdorf | |
| Дата ўтварэньня | 1949 |
|---|---|
| Тып | дабрачынная арганізацыя |
| Сайт | Афіцыйны сайт (анг.) |
«SOS-Дзіцячая вёска» — найбольшая міжнародная няўрадавая дабрачынная арганізацыя. Заснаваная ў 1949, у наш час працуе ў 132 краінах сьвету праз нацыянальныя асацыяцыі, у тым ліку ў Беларусі.
Інфраструктура
рэдагаваць«SOS-Дзіцячая вёска» ўтварае суцэльны комплекс з асобных будынкаў, у якіх пражываюць SOS-сем’і. Вёскі маюць разьвітую інфраструктуру. Звычайна ў кожным з дамоў жывуць 6—8 дзетак рознага веку разам з «SOS-мамай», як у звычайных радзінах. SOS-мама дбае пра дзяцей, выхоўвае іх і навучае тым рэчам, што могуць спатрэбіцца ў самастойным дарослым жыцьці: ад прыгатаваньня ежы і прыбіраньня ўдома да плянаваньня бюджэту і паходаў у крамы. Дзеці з SOS-вёсак наведваюць звычайныя дзіцячыя садкі і навучаюцца ў звычайных школах, што спрыяе іхнай сацыяльнай адаптацыі. Таксама на кожны з двух будынкаў маецца «SOS-цётка» — нянька, памочніца мамы. Каб зрабіцца «мамай» дзіцячай вёскі, трэба скончыць адмысловыя курсы, якія доўжацца 7 месяцаў. Сьпярша жанчыне прапаноўваць папрацаваць цёткай. Жанчыны за сваю працу атрымоўваюць заробак і маюць выходныя. Мама і цётка падмяняюць адна адну ў выходныя дні і ў часе адпачынку.
Гісторыя
рэдагавацьПершая SOS-Дзіцячая вёска адкрылася ў 1949 у месьце Імст (Аўстрыя), для дзяцей, якія згубілі бацькоў у Другую сусьветную вайну. Заснавальнік арганізацыі Герман Гмайнэр (1919—1986). У наш час у 132 краінах на ўсіх кантынэнтах працуе больш за 500 SOS-Дзіцячых вёсак, 359 «SOS-Моладзевых дамоў» і яшчэ 1500 розных праграмаў і праектаў, скіраваных на дапамогу дзецям у важных жыцьцёвых сытуацыях, у тым ліку пры гуманітарных катастрофах, умацаваньню радзіны ды прафіляктыцы сацыяльнага сіроцтва.
Агулам ува ўсім сьвеце SOS-Дзіцячыя вёскі прытулілі 65 776 дзетак-сірацінаў. Больш за 130 000 дзяцей наведваюць SOS дзіцячыя садкі, школы ды цэнтры разьвіцьця, каля 620 000 асобаў атрымліваюць дапамогу ў SOS мэдычных ды сацыяльных цэнтрах. Апроч таго, «SOS-Дзіцячыя вёскі» надаюць дапамогу пацярпелым ў часе стыхійных бедзтваў, вайсковых дзеяньняў ды іншых надзвычайных сытуацыяў.
SOS-Дзіцячыя вёскі ў сьвеце
рэдагаваць
Сёньня ўва ўсім сьвеце дзейнічаюць наступныя SOS-аб’екты:
- Дзіцячыя вёскі: 508 (+23 у стадыі будаваньня)
- Моладзевыя дамы: 383 (+10 у стадыі будаваньня)
- Дзіцячыя садкі: 228 (+14 у стадыі будаваньня)
- Школы: 191 (+14 у стадыі будаваньня)
- Вучэльні: 109 (+2 у стадыі будаваньня)
- Сацыяльныя цэнтры: +566 (+10 у стадыі будаваньня)
- Мэдычныя цэнтры: 68 (+7 у стадыі будаваньня)
- Праграмы наданьня надзвычайнай дапамогі: 10
Агулам арганізацыя апекваецца больш за 1,1 мільёна дзяцей і іхных сем’яў.
Эўропа
рэдагавацьУ Аўстрыі, пычынаючы з 1951, збудавалі 11 SOS-Дзіцячых вёсак. Нямеччына мае 15 такіх вёсак. Першую SOS-вёску Ўсходняй Эўропы збудавалі ў 1970 у Чэхаславаччыне.
SOS-Дзіцячыя вёскі Беларусі
рэдагаваць.jpg)
Першая SOS-Дзіцячая вёска зьявілася ў Беларусі ў 1995[1]. У наш час у краіне працуюць 3 SOS-вёскі: у Бараўлянах, Мар’інай Горцы і Магілёве. Тамака ў 30 радзінах выхоўваюцца 175 дзяцей-сірацінаў і дзяцей, што засталіся без бацькоўскага нагляду.
У Менску, Бараўлянах і Мар’інай Горцы функцыянуюць 4 SOS-Моладзевыя дамы, у якіх пражываюць і выхоўваюцца 85 маладых людзей.
У 2011 у межах Фэстывалю беларускамоўнай рэклямы і камунікацыі Ad.Nak! пры падтрымцы ГА «БФ SOS-Дзіцячая вёска» праводзіўся конкурс маладых беларускіх рэклямістаў[2].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Іна Ганчаровіч. Святло ў вокнах Дзіцячай вёскі(недаступная спасылка) // «Голас Радзімы» № 20 (3236), 2 чэрвеня 2011.
- ^ Кацярына Конанава: Нам цікавая сама ідэя беларускамоўнасці фестывалю
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць
SOS-Дзіцячая вёска — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў