Яўтар
Яўтар (Алтар, Гаўтар) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Яўтар лац. Jaŭtar | |
| Althar | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Aldo + Hari |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Алтар, Гаўтар |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Яўтар» | |
Паходжаньне
рэдагавацьАлтар або Алтэр (Althar, Alterius[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова алд- (алт-) (імёны ліцьвінаў Алдыка, Альдона, Аўтаўт; германскія імёны Aldiko, Aldun, Altold) паходзіць ад гоцкага alds 'стары'[3] (з значэньнем мудрасьці[4]), а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[5], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[6], германскага heru 'меч'[7]. Апроч таго, адзначалася германскае імя Hautar (Haut-ar)[8], Authari[9].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Josaphat Hautorowicz… filius Andreae Hautorowicz (1685 год)[10]; Jawtory (1744 год)[11]; Wołma… wioski i miejsca do tej parafii należące… Jautory (1784 год)[12]; Franciscam Altarowna (28 кастрычніка 1794 году)[13].
Носьбіты
рэдагаваць- Язафат Гаўтаровіч[10] — рэлігійны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, архібіскуп смаленскі (1697 год)
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule. T. III: Les noms de personnes contenus dans les noms de lieux. — Paris, 1985. P. 31.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 61.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 30.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 8.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 195.
- ^ Ao. Prof. Dr. Hermann Reichert, Lexikon der altgermanischen Namen
- ^ а б Надсан А. Беларусы ў Грэцкай калегіі // Запісы БІНіМ. Т. 30. — New York — Miensk, 2006. С. 172.
- ^ Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T. 2: Dekanat Mińsk. — Białystok, 2009. S. 157.
- ^ Opisy parafii diecezji wileńskiej z 1784 roku. T. 2: Dekanat Mińsk. — Białystok, 2009. S. 140—141.
- ^ R, Mosėdžio miestelio ir aplinkinių kaimų senųjų gyventojų romos katalikų bažnyčios santuokos metrikų nuorašai