Эйфэлевы мост (Унгень)
Эйфэлевы мост — мост праз раку Прут і кантрольна-прапускны пункт паміж Малдовай і Румыніяй. Мост разьмешчаны паміж горадам Унгень (Малдова) і камунай Унгень (Румынія).
Эйфэлевы мост | |
Podul Eiffe | |
Выгляд масту | |
Тып | мост |
---|---|
Структурная сыстэма | жалезны мост |
Месцазнаходжаньне | Малдова Румынія |
Сканчэньне будаўніцтва | 1877 |
Каардынаты | 47°11′59.60″ пн. ш. 27°47′13.5″ у. д. / 47.1998889° пн. ш. 27.787083° у. д.Каардынаты: 47°11′59.60″ пн. ш. 27°47′13.5″ у. д. / 47.1998889° пн. ш. 27.787083° у. д. |
Эйфэлевы мост |
Гісторыя
рэдагаваць6 (18) траўня 1872 году расейскі дыплямат Іван Зіноўеў і міністар замежных спраў Румыніі Георгій Костафору падпісалі пагадненьне аб чыгуначных вузлах, якое было ратыфікавана 9 (21) студзеня 1873 году[1].
Чыгунка Ясы — Унгень была адчынена 1 жніўня 1874 году. У межах падрыхтоўкі да расейска-турэцкай вайны (1877—1878), Расейская імпэрыя ў 1871 годзе распачала будаўніцтва чыгункі Кішынёў — Карнешты — Унгены (будаўніцтва з 1871 па 1875 гады), якая і была адчынена 1 чэрвеня 1875 году. Унгенская мытня таксама была адкрыта ў 1875 годзе. Участак чыгункі Кішынёў — Карнешты быў адкрыты раней — яшчэ ў 1873 годзе.
У 1876 годзе пасьля вясновай паводкі ракі Прут чыгуначны мост, які злучаў Бесарабію і Румынію быў амаль зьнішчаны. Кіраўніцтва чыгунак запрасіла Густава Эйфэля ў Расею, каб перапраектаваць і перабудаваць мост.
Мост быў адкрыты 9 (21) красавіка 1877 году, усяго за тры дні да пачатку расейска-турэцкай вайны. 11 (23) красавіка 1877 году войскі Расеі ўвайшлі ў Румынію праз Унгень і на наступны дзень абвясьцілі вайну Асманскай імпэрыі.
Празь дзесяць гадоў пасьля будаўніцтва маста, Эйфэль пачаў будаваць Эйфэлеву вежу, якія падобная па стылі[2].
6 траўня 1990 году мост быў месцам акцыі, вядомай як «Мост кветак» (па-румынску: 'Podul de flori)[3], непасрэдным эфэктам якой было спрашчэньне пераходу граніцы паміж Румыніяй і Малдовай. У акцыі прыняло ўдзел каля 1200000 асобаў. Сымбалічна, з абодвух бакоў маста, былі раскіданыя кветкі, адкуль пайшла назва акцыі[4][5].
У чэрвені 1991 году, яшчэ да распаду СССР і атрыманьня незалежнасьці Малдовы, дайшло да другой акцыі, названай „другім мастом кветак”, якая прывяла да дамовы, згодна якой, жыхары Малдовы маглі без дакумэнтаў пераходзіць у Рымынію.
У красавіку 2012 году, незадоўга да 135-годзьдзя маста, на паседжаньні мясцовай рады малдоўскага гораду Унгень было прапанавана афіцыйна назваць мост, які злучае Малдову і румынію „мастом Эйфэля” (па-румынску: Podul Eiffel)[6].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Фредерик Келлог. Дорога к румынской независимости. 1995. С.84
- ^ Lucia Bacalu:În topul celor mai importante atracţii turistice, Expresul, 2 красавіка 2012
- ^ {{Марцін Каснкоўскі, Spotkania polsko-mołdawskie: Księga poświęcona pamięci Profesora Janusza Solaka, ст.157–158 Люблін, Episteme, isbn=978-83-62495-28-3}}
- ^ Podul de flori (1990 - 1991), Istoria Moldovei, 2018-05-20}}
- ^ Ce are în comun podul lui Eiffel din Ungheni cu evenimentele din 7 aprilie 2009, 19-4-2012, Expresul
- ^ E oficial! Podul Eiffel – noua denumire a podului feroviar peste Prut din Ungheni|opublikowany=Expresul, 20-04-2012