Эйгенішкі
Эйгенішкі (лет. Eigeniškės) — вёска ў Летуве, на рацэ Думе. Уваходзяць у склад Жыжмарскага староства Кашадарскага раёну Ковенскага павету.
| Эйгенішкі лац. Ejgieniški | |
| лет. Eigeniškės | |
.jpg)
| |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Ковенскі |
| Раён: | Кашадарскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°44′10″ пн. ш. 24°23′49″ у. д. / 54.73611° пн. ш. 24.39694° у. д.Каардынаты: 54°44′10″ пн. ш. 24°23′49″ у. д. / 54.73611° пн. ш. 24.39694° у. д. |
Эйгенішкі на мапе Летувы   Эйгенішкі | |
Назва
рэдагавацьЭйгіна або Айкін (Eigina, Aikin) — імя германскага паходжаньня[1][2][3].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[4], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[5]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[6].
Насельніцтва
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 44.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 15, 1973. S. 61 (307).
- ^ Ferguson R. English Surnames: And Their Place in the Teutonic Family. — London and New York, 1858. P. 192.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. II. — Warszawa, 1881. S. 317.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 325.