Умбэ́рта Э́ка (па-італьянску: Umberto Eco; 5 студзеня 1932 — 19 лютага 2016) — італьянскі вучоны-мэдыевіст, сэміётык, філёзаф ды пісьменьнік. Аўтар шэрагу раманаў, навуковых твораў па сэміётыцы, па культуры Сярэднявечча, і вялікае колькасьці эсэ на грамадзка-палітычныя тэмы. Атрымаў Эўрапейскую літаратурную прэмію ў 2001 годзе.

Умбэрта Эка
Umberto Eco
Імя пры нараджэньні Umberto Eco
Дата нараджэньня 5 студзеня 1932 (93 гады)
Месца нараджэньня Алесандрыя, Італія
Дата сьмерці 19 лютага 2016
Месца сьмерці
Прычына сьмерці рак падстраўнікавай залозы[d]
Грамадзянства Італія
Месца вучобы
Занятак філёзаф, навэліст, эсэіст, пэдагог, сцэнарыст, перакладнік, прафэсар унівэрсытэту, сэміётык, пісьменьнік, літаратурны крытык, мэдыявіст, літаратуразнаўца, гісторык
Навуковая сфэра сярэднявечная філязофія[d], media culture[d], semiology[d], структурная лінгвістыка[d], дакумэнтальная літаратура[d], гістарычны раман[d], мовазнаўства[5], сэміётыка[d][5], італьянская літаратура[d][5] і літаратурная крытыка[5]
Месца працы
Псэўданімы Dedalus[5]
Папярэднік Джэймз Джойс, Хорхэ Люіс Борхэс, Тамаш Аквінскі, Артур Конан Дойл, Чарлз Сандэрс Пірс[d] і Імануіл Кант
Сябра ў Коледж патафізыкі[d], Нацыянальная акадэмія дэі Лінчэі[d], CICAP[d], Каралеўская акадэмія навук, літаратуры і прыгожых мастацтваў Бельгіі[d], Амэрыканская акадэмія мастацтваў і літаратуры[d] і International Association for Semiotic Studies[d]
Жанры эсэ
Школа/традыцыя Сэміётыка
Пэрыяд Філязофія XX—XXI стагодзьдзяў
Кірунак Заходняя філязофія
Асноўныя зацікаўленасьці Сэміётыка, філязофія, літаратурная крытыка
Значныя ідэі «свабодная праца»
Вучні Марка Бэлпаліці[d] і Christos Thivaios[d]
Узнагароды
Сайт Інфармацыйная старонка (анг.)
Подпіс Выява аўтографу

Біяграфія

рэдагаваць

Нарадзіўся 5 студзеня 1932 году ў горадзе Алесандрыя, Італія. У 1980 годзе быў надрукаваны ягоны першы мастацкі твор — раман «Імя ружы», які адразу набыў сусьветную вядомасьць. З таго часу Эка напісаў ды выдаў яшчэ пяць раманаў.

Умбэрта Эка займаў пасаду прафэсара сэміётыкі ва ўнівэрсытэце гораду Балёньні. Ён актыўна ўдзельнічаў ў грамадзкім і палітычным жыцьці Італіі, зьвяртаў шмат увагі на праблему развіцьця Сусьветнага Сеціва, у якім бачыў сродак, каб зрабіць інфармацыю агульнадаступнай. З гэтае нагоды Ўмбэрта Эка зьяўляўся каардынатарам праекту «Мультымэдыйная аркада» — унікальнага інтэрнэт-цэнтру ў Балёньні.

Бібліяграфія

рэдагаваць

Навуковыя творы

рэдагаваць
  • «Эвалюцыя сярэднявечнае эстэтыкі» (Sviluppo dell’estetica medievale, 1959)
  • «Адсутная структура» (La struttura assente, 1968)
  • «У пошуках дасканалай мовы ў эўрапейскай культуры» (La ricerca della lingua perfetta nella cultura europea, 1993)
  • «Сказаць амаль тое самае. Вопыты перакладаньня» (Dire quasi la stessa cosa. Esperienze di traduzione, 2003)
  • і шмат іншых.

Мастацкія творы

рэдагаваць
  • «Імя ружы» (Il nome della rosa, 1980)
  • «Ківач Фуко» (Il pendolo di Foucault, 1988)
  • «Востраў напярэдадні» (L’isola del giorno prima, 1994)
  • «Баўдаліна» (Baudolino, 2000)
  • «Таямнічы агеньчык каралевы Лааны» (La misteriosa fiamma della regina Loana, 2004)
  • «Праскія могілкі» (2010)

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць

Пераклады на беларускую мову

рэдагаваць
  1. ^ The New York Times (анг.) / J. KahnManhattan: New York Times Company, A. G. Sulzberger, 1851. — ed. size: 443000 — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X
  2. ^ Архіў гістарычных запісаў — 1808.
  3. ^ The Washington Post (анг.) // The Washington Weekly Post / M. MurrayWashington: Fred Ryan, 1877. — ISSN 0190-8286; 2641-9599
  4. ^ la Repubblica (італ.)Roma: GEDI Gruppo Editoriale, 1976. — ISSN 0390-1076; 2499-0817
  5. ^ а б в г д Нацыянальная служба Чэскай рэспублікі