Сіямская котка

завод котак

Сія́мская ко́тка (па-тайску: แมวไทย / แมวสยาม) — папулярны караткашэрсны[1] завод свойскіх котак родам з Тайлянду. Назва коткі паходзіць ад назвы Тайлянду да 1939 году — Сіям[3][1]. Сіямская котка — гнуткая котка з доўгім целам, тонкімі лапамі й доўгім тонкім хвастом. У яе доўгая клінаватая галава й блакітныя вочы[3].

Сіямская котка
Характарыстыка
Мянушка Meezer[2]
Названая ў гонар Сіяму — былой назвы Тайлянду[3][1]
Даўжыня шэрсьці караткашэрсная[1]
Колер вачэй блакітны[d]
Колер гл. ніжэй
Маса 5 кг
Чаканая працягласьць жыцьця 15 год[4]
Вышыня 0,2 м[5] або 0,25 м[5]
Кошт 600 $[2] і 1200 $[2]
Паходжаньне
Краіна Тайлянд Тайлянд
Клясыфікацыя FIFe
Катэгорыя IV — Siamese & Oriental
Стандарт SIA
Клясыфікацыя WCF
Катэгорыя 4 — Siamese / Oriental Shorthair
Стандарт SIA
Клясыфікацыя CFA
Стандарт PDF
Клясыфікацыя GCCF
Стандарт PDF
Клясыфікацыя ACFA
Стандарт PDF

Сіямская котка была выведзеная ад вічыянмацкай пароды ляндрас, адной зь некалькіх разнавіднасьцяў тайляндзкіх котак. Арыґінальная сіямская котка стала адной з самых папулярных парод у Эўропе й Паўночнай Амэрыцы ў XIX стагодзьдзі[6].

Апісаньне

рэдагаваць

Сіямская котка мае вельмі характэрную зьнешнасьць, адметнымі рысамі якой зьяўляюцца тонкае, доўгае, гнуткае цела, галава ў выглядзе доўгага кліну, вялікія міндалепадобныя коса пастаўленыя вочы ярка-сіняга колеру, вельмі вялікія вушы, шырокія ў падставе й завостраныя на канцох, пастаўленыя такім чынам, каб паміж мочкай носа й кончыкамі вушэй ўтвараўся роўнабаковы трыкутнік[1].

Шэрсьць кароткая, шчыльна прылеглая да цела, без падшэрстка. Вельмі доўгі хлыстообразный хвост, тонкі ад самага заснаваньня з завостраным доўгім кончыкам[1].

Тэмпэрамэнт

рэдагаваць

Сіямскія коткі, як правіла, вельмі ласкавыя й разумныя коткі, вядомыя сваёй таварыскасьцю. Шмат каму зь іх падабаецца быць зь людзьмі, і іх часам называюць «экстравертамі». Часта яны моцна прывязваюцца да аднаго чалавека[7].

Мірна Мілані апісвае сіямскіх котак як больш дзённых, больш схільных трымацца бліжэй да свайго гаспадара й менш схільных да паляваньня, чым іншыя коткі[8].

Сіямскія коткі лёгка паддаюцца дрэсіроўцы[9].

Сіямскія коткі могуць мець больш за 100 розных варыянтаў афарбоўкі й малюнка[10].

У выніку скрыжаваньня й гібрыдызацыі з чатырох асноўных клясычных афарбовак, якія зьяўляюцца вынікам мутацыі й існуюць натуральным чынам ў ґеноме сіямскіх котак, зьявіліся іншыя варыяцыі афарбоўкі.

Акрамя таго, існуюць адпаведныя камбінацыі з «tortie» (ангельская назва панцыра чарапахі, ґенэтычны чырвоны колер) і паласатым малюнкам[11].

Асаблівасьці размнажэньня

рэдагаваць

Коткі сіямскага заводу пладавітыя. Нашчадзтва могуць прыносіць двойчы ў год. Колькасьць кацянят у прыплодзе — 5—6 (да 10). Кацяняты нараджаюцца сьветлымі, без пазнак, хутка разьвіваюцца. Пазнакі зьяўляюцца празь некалькі тыдняў, а канчаткова фармуюцца да падгадаванаму ўзросту. Афарбоўка сіямаў тэрмазалежная.

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ а б в г д е Сизова О. А. (21 лютага 2023) Сиамская кошка // Большая российская энциклопедия: научно-образовательный портал (рас.) Праверана 14 чэрвеня 2024 г.
  2. ^ а б в https://cats.com/cat-breeds/siamese
  3. ^ а б в The Editors of Encyclopaedia (20 лютага 2024) Siamese // Encyclopedia Britannica (анг.) Праверана 14 чэрвеня 2024 г.
  4. ^ https://www.marthastewart.com/8059377/longest-living-cat-breeds
  5. ^ а б https://www.dailypaws.com/cats-kittens/cat-breeds/siamese
  6. ^ National Siamese Cat Day Facts (анг.). Veterinary Medicine News. Праверана 14 чэрвеня 2024 г.
  7. ^ Connor, Janine I am Siamese — How to raise Siamese cats and kittens. — Focal, 2007. — ISBN 978-0-9804291-0-7 (анг.)
  8. ^ Myrna M. Milani, D. V. M. The Body Language and Emotion of Cats. — New York: Quill, 1987. — ISBN 978-0-688-12840-1 (анг.)
  9. ^ А. Капра Породы // Кошки. Справочник. — Масква: АСТ, 2001. — 256 с. — ISBN 5-17-006859-x, ISBN ББК 46, ISBN 74 (рас.)
  10. ^ Farbcodes der Siamkatze (PDF) (ням.). Webseite WCF. Праверана 14 чэрвеня 2024 г.
  11. ^ Übersicht der Siamkatzen „Pointed“ (mit Siam-Abzeichen) (ням.) Праверана 14 чэрвеня 2024 г.

Літаратура

рэдагаваць
  • Заведия Т. Л. Сучасна енциклопедія любителя кішок: 1500 корисних порад фахівців. — Донецьк: БАО, 2004. — ISBN 966-548-910-0 (укр.)