Сургонцішкі
Сургонцішкі (лет. Surgantiškės) — вёска ў Летуве, каля ўтоку ракі Стрэвы ў Нёман. Уваходзяць у склад Кронскага староства Кашадарскага раёну Ковенскага павету.
| Сургонцішкі лац. Surgonciški | |
| лет. Surgantiškės | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Ковенскі |
| Раён: | Кашадарскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 54°48′0″ пн. ш. 24°16′1″ у. д. / 54.8° пн. ш. 24.26694° у. д.Каардынаты: 54°48′0″ пн. ш. 24°16′1″ у. д. / 54.8° пн. ш. 24.26694° у. д. |
Сургонцішкі на мапе Летувы   Сургонцішкі | |
Назва рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Сургонт
Паводле менскага дасьледніка Алёхны Дайліды, які разьвівае германскую (перадусім усходнегерманскую) этымалёгію імёнаў літоўскіх князёў і баяраў, імя Сурконт складаецца з фармантаў -сур- (-сыр-), які паходзіць ад гоцкага sisu 'чароўны сьпеў, заклён', і -гонт- (-гунт-), які паходзіць ад гоцкага gunþs 'бойка, бітва'[1]. Такім парадкам, імя Сурконт азначае «заклён бітвы»[2]. Адзначаліся германскія імёны Сысыгунда або Сергунда (Sisigunda[3], *Sergunda[4]) і Сургант (Surgant[5]).
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[6], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[7]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[8].
Насельніцтва рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17, 19.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 21.
- ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 63.
- ^ Piel J. M., Kremer D. Hispano-gotisches Namenbuch. Der Niederschlag des Westgotischen in den alten und heutigen Personen- und Ortsnamen der Iberischen Halbinsel. — Heidelberg, 1976. S. 247.
- ^ Socin A. Mittelhochdeutsches Namenbuch. — Basel, 1903. S. 762.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. XI. — Warszawa, 1890. S. 597.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 329.