Станіка
Станіка, Станейка — мужчынскае імя.
| Станіка лац. Stanika | |
| Steneke | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Sten + суфікс з элемэнтам -к- (-k-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Станейка |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Станіка» | |
Паходжаньне
рэдагаваць- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Стэнэка або Штайніка (Steneke, Steinicke[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -стэн- (-стан-, -стын-) (імёны ліцьвінаў Стангір, Стангель, Керстэн; германскія імёны Staniger, Stengel, Kerstin) паходзіць ад гоцкага stains 'камень'[3].
У Прусіі бытавала імя Steynicke / Steneyke / Stenike (1396, 1400 і 1483 гады)[4].
Германскае імя Steneke бытавала ў XV ст. у Рызе[5].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Stanike Mordasch zcu Willyun (10 лістапада 1453 году)[6]; homines… Stanyko Bielisudzik (3 ліпеня 1505 году)[7]; terris domini Nicolai Stanykovicz (27 сакавіка 1507 году)[8]; nobiles… Schymko Stanykowycz… Stanykowa (6 сьнежня 1522 году)[9]; людеи у в Оиракголскои волости… а Петка Станеиковича (28 верасьня 1523 году)[10]; Jacobus Sthanykowycz (14 жніўня 1529 году)[11].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 2006. S. 473.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 212, 989.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 202.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925. S. 98—99.
- ^ Siliņa-Piņķe R. Rufnamen in Riga im 15. Jahrhundert: Überlegungen über eine schichtenspezifische Namengebung // Die Stadt und ihre Namen. Bd. 2., 2013. S. 248.
- ^ Rowell S. Bears and Traitors, or: Political Tensions in the Grand Duchy, ca. 1440—1481 // Lithuanian Historical Studies. Vol. 2, 1997. P. 35.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 25 (1387—1546). — Vilnius, 1998. P. 156.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 3: 1501—1507. — Kraków, 1948. S. 726.
- ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 151.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 12 (1522—1529). — Vilnius, 2001. P. 250.
- ^ Rowell S. C. Acta primae visitationis diocesis vilnensis anno domini 1522 peractae. Vilniaus Kapitulos Archyvo Liber IIb atkūrimas. — Vilnius, 2015. P. 210.