Скірэлішкі
Скірэлішкі (лет. Skireliškė) — вёска ў Летуве, каля возера Мілашаў. Уваходзяць у склад Сьвірцкага староства Сьвянцянскага раёну Віленскага павету.
| Скірэлішкі лац. Skireliški | |
| лет. Skireliškė | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Віленскі |
| Раён: | Сьвянцянскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°12′50″ пн. ш. 26°27′25″ у. д. / 55.21389° пн. ш. 26.45694° у. д.Каардынаты: 55°12′50″ пн. ш. 26°27′25″ у. д. / 55.21389° пн. ш. 26.45694° у. д. |
Скірэлішкі на мапе Летувы   Скірэлішкі | |
Назва
рэдагавацьСкірыла або Скерыла (Scirilo, Skerilo) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Насельніцтва
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 990, 1305, 1308.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. X. — Warszawa, 1889. S. 677.
- ^ Виленская губерния: полный список населенных мест со статистическими данными о каждом поселении. — Вильна, 1905. С. 267.