Скіран
Скі́ран — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.
| Скіран лац. Skiran | |
| Scerun | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Scira + суфікс з элемэнтам -н- (-n-) |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Скіран» | |
Паходжаньне
рэдагавацьСкерун (Scerun) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова скер- (скір-) (імёны ліцьвінаў Скірвін, Скірман, Скірмунт; германскія імёны Scirwine, Scirman, Sciremunt) паходзіць ад гоцкага skeirs 'ясны, чысты'[2].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: dom nieboszczyka Hrycewicza kotlarza, teraz Skironowicz (1690 год)[3]; oyca Jana Skirona — prezbitera cerkwi Gudziewickiey (14 студзеня 1715 году)[4]; xiądz Jan Skiron, praezbiter Laszenski, protopopa Grodzieński… Adama, Mikołaia, Wiktorego Skironów… p. Kazimierzowi Skironowi… panu Janowi Skironowi (9 траўня 1722 году і 13 сакавіка 1726 году)[5]; Skiron Adamus Ioannis (1751 год)[6]; Adam Skiron — pleban Sokolański (5 кастрычніка 1765 году)[7].
Носьбіты
рэдагавацьСкіраны (Skiron) — літоўскі шляхецкі род[8] зь Берасьцейскага ваяводзтва[9].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1144, 1305.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Welkiego Ksiestwa. Województwo wileńskie 1690 r. — Warszawa, 1989. S. 26.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 485.
- ^ С. 80, 500—502.
- ^ Pansevič V. Vilniaus miestiečių išsimokslinimas XVII—XVIII a. — Kaunas, 2017. P. 179.
- ^ Акты издаваемые Виленской археографической комиссией. Т. 7. Акты Городненского гродского суда. — Вильна, 1874. С. 410.
- ^ Сьпіс шляхецкіх родаў, прозьвішчы якіх пачынаюцца на С, Згуртаваньне беларускай шляхты
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 11. — Warszawa, 1938. S. 71.