Свалегед (імя)
Свалегед (Сьвелегат) — мужчынскае імя.
| Свалегед лац. Svalegied / Svalehied | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Swala + Geda |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Сьвелегат |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Свалегед» | |
Паходжаньне рэдагаваць
- Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў
Свала (Swala) і Геда (Geda) — імёны германскага паходжаньня[1][2]. Іменная аснова свал- паходзіць ад германскага swal 'полымя'[3], а аснова -гед- (-гад-, -гід-) (імёны ліцьвінаў Гедзень, Гедвін, Гедмонт; германскія імёны Gedenus, Gedovin, Gadamundus) — ад старагерманскага gidd- 'пыхлівы, ганарысты', ісьляндзкага geð 'нораў, тэмпэрамэнт'[4] або гоцкага gadiliggs 'сваяк, родзіч'[5]. Такім парадкам, імя Свалегед азначае «пышнае полымя»[6]. Адзначалася старажытнае германскае імя Swallehart (Swalle-hart)[7].
Варыянты імя князя ў гістарычных крыніцах: Swelgate[8], Suelgate[9], Suellegaten[10] (Кроніка Лівоніі Генрыха Латвійскага).
Носьбіты рэдагаваць
Глядзіце таксама рэдагаваць
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 8, 1375.
- ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 86.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 97.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 25.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 751, 1376.
- ^ Scriptores rerum livonicarum. Bd. I. — Leipzig, 1853. P. 86—87.
- ^ Heinrich’s von Lettland Livländische Chronik. — Reval, 1867. S. 45.
- ^ Heinrich’s von Lettland Livländische Chronik. — Reval, 1867. S. 49.