Ручнікі

любоўная песьня 1959 году на верш Веры Вярбы і музыку Міколы Пятрэнкі

«Ручнікі́» — любоўная песьня 1959 году на верш Веры Вярбы і музыку Міколы Пятрэнкі.

«Ручнікі»
Песьня выканаўцы гурт «Песьняры»
Мова беларуская
Напісаная 1959 (65 гадоў таму)
Працягласьць 2:58[1]
Аўтар(ы) Вера Вярба
Кампазытар(ы) Мікола Пятрэнка

Упершыню прагучала ў 1959 годзе ў Віцебску на аглядзе мастацкай самадзейнасьці, пасьля чаго яе сталі выконваць прафэсійныя сьпевакі, у тым ліку гурт «Песьняры». На першых грамзапісах памылкова пазначалася ў якасьці народнай. Стала найбольш папулярнай сярод больш як 200 песьняў кампазытара Міколы Пятрэнкі[2].

Вобразнасьць

рэдагаваць

Выкладнік беларускай мовы і літаратуры Мікола Пятрэнка (1919—1997) заўважыў верш «Ручнікі» студэнткі БДУ Веры Вярбы (Гертруды Сакаловай; 1942—2012) ў часопісе «Полымя». Яго кранула дзея і дасьціпнасьць гутаркі на падставе народных вобразаў. Ручнік абазначаў утульнасьць дому, гасьціннасьць яго гаспадароў і повязь усіх пакаленьняў роду. Таму ручнік выступаў абярэгам сям’і. Вада ўвасабляла жыцьцё, а рака ўспрымалася ў якасьці плыні, якая жывіць навакольле каханьнем. Словы «ўпусьціла дзеўка беленькі ручнік» абазначалі кіданьне сямейных патрабаваньняў у плыню асабістага каханьня. Пацалунак служыў ахоўнікам узьніклых стасункаў між каханкамі, якіх аберагаў ад спакусьлівай вірлівасьці. У выкананьні гурта «Песьняры» злучнік «што як» замяніў «бо», у выніку чаго выраз стаў перадаваць гумар хлопца[2].

У суботу Янка ехаў ля ракі,
Пад вярбой Алёна мыла ручнікі.
— Пакажы, Алёна, броды земляку,
Дзе тут пераехаць на кані раку?

— Адчапіся, хлопец, едзь абы-куды,
Не муці мне толькі чыстае вады, —
У маркоце Янка галавой панік,
Упусьціла дзеўка беленькі ручнік.

— Янка, мой саколік, памажы хутчэй,
Ой, плыве зьнікае ручнічок з вачэй.
— Любая Алёна, я вады баюсь,
Пацалуй спачатку, што як утаплюсь?

Супыніўся гнеды пад вярбой густой,
Цалаваў Алёну Янка над вадой.
Стала ціха, ціха на ўсёй зямлі
Па рацэ далёка ручнікі плылі.

Вера Вярба«Ручнікі» // Часопіс «Полымя»

  1. ^ Песьня «Ручнікі» // «Песьняры», 13 лістапада 2018 г. Праверана 29 жніўня 2021 г.
  2. ^ а б Міхась Шавыркін. Ручнікі // Зьвязда : газэта. — 31 сьнежня 2013. — № 245 (27610). — С. 13. — ISSN 1990-763x.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць