Рудыкішкі
Рудыкішкі (лет. Rudikiškis) — былая вёска ў Летуве, каля ракі Нёманку. Уваходзілі ў склад Панямунацкага староства Ракішкаўскага раёну Панявескага павету.
| Рудыкішкі лац. Rudykiški | |
| лет. Rudikiškis | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Панявескі |
| Раён: | Ракішкаўскі |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°53′52.800″ пн. ш. 25°28′48.000″ у. д. / 55.898° пн. ш. 25.48° у. д.Каардынаты: 55°53′52.800″ пн. ш. 25°28′48.000″ у. д. / 55.898° пн. ш. 25.48° у. д. |
Рудыкішкі на мапе Летувы   Рудыкішкі | |
Назва
рэдагавацьРодыка або Рудыка, пазьней Рудэк (Hruodicho, Rodicho, Ruadicho, Rudek) — імя германскага паходжаньня[1][2].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[3], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[4]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[5].
Гісторыя
рэдагавацьУ XIX ст. Рудыкішкі ўваходзілі ў склад Расенскага павету Ковенскай губэрні[6].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 887.
- ^ Kapff R. Deutsche Vornamen: mit den von ihnen abstammenden Geschlechtsnamen sprachlich erläutert. — Nürtingen am Neckar, 1889. S. 51.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. IX. — Warszawa, 1888. S. 947.