Пётар Качура

беларускі футбаліст і трэнэр

Пётар Качура (нар. 2 жніўня 1972 году, Ворша, БССР) — беларускі футбаліст і футбольны трэнэр. У 1994—2002 гадах правёў 29 матчаў за нацыянальную зборную Беларусі, у якіх забіў 5 галоў. Уваходзіць у Клюб беларускіх бамбардзіраў для футбалістаў, якія забілі 100 і болей галоў на найвышэйшым узроўні[2]. Найлепшы бамбардзір чэмпіянату Беларусі ў сэзоне 1993—1994 гадоў.

Пётар Качура
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся 2 жніўня 1972(1972-08-02)[1] (52 гады)
Рост 184 см
Вага 76 кг
Пазыцыя нападнік
Клюбы
Гады Клюб Гульні (галы)¹
1989—1991 Дынама Менск 4 (0)
1992—1993 Дынама-93 61 (28)
1994—1996 Дынама Менск 60 (52)
1996—2000 Шэфілд Юнайтэд 95 (19)
2000 Чэнду Цяньчэн[d] 19 (5)
2001—2002 Дынама Менск 29 (16)
2002—2005 Сокал Саратаў[d] 82 (24)
2005 Дынама Менск 1 (0)
Зборныя
1994—2002 Беларусь 29 (5)
Трэнэрскія клюбы
2006—2007 Дынама Менск
2014 Хайр Вахдат[d]
2017 Ліда

Кар’ера

рэдагаваць

Футболам пачаў займацца ў родным горадзе ў мясцовай аршанскай ДЮСШ, дзе першы трэнэрам будучага нападнікам быў Віктар Котаў. У веку 15-ці гадоў пераехаў у Менск, дзе навучаўся ў ДЮСШ «Працоўныя рэзэрвы». Пачынаў прафэсійную кар’еру ў менскім «Дынама». Пазьней гуляў за «Дынама-93». У 1994 годзе вярнуўся ў «Дынама» ў якасьці асноўнага нападніка, дзе стаў найлепшым бамбардзірам чэмпіянату 1993—1994 гадоў.

У ліпені 1996 году перайшоў у ангельскі «Шэфілд Юнайтэд» за 650 тысяч фунтаў стэрлінгаў. На той час клюб спаборнічаў у другім дывізіёне і змагаўся за месца ў Прэм’ер-лізе. У Ангельшчыне Качура правёў 4 гады, а самым пасьпяховым быў першы сэзон 1996—1997 гадоў. Клюб спыніўся за крок ад выхаду ў Прэм'ер-лігу, саступіўшы ў фінальным матчы плэй-оф «Крыстал Пэлас». Качура быў прызнаны заўзятарамі найлепшым гульцом клюбу, а нападнік у той розыгрыш згуляў 48 гульняў і правёў 14 мячоў, зь іх у чэмпіянаце ён правёў 40 сустрэчаў, адзначыўшыся 12 галам. У наступныя гады клюб зьмяніў ажно пяць трэнэраў, якія радзей давяралі гульцу месца ў стартавым складзе. Пасьля Вялікабрытаніі Качура накіраваўся у кітайскі «Чэнду Вунью», дзе прабыў нядоўга. Затым вярнуўся ў менскае «Дынама», зь якім стаў срэбраным прызэрам у сэзоне 2001 году.

Улетку 2002 году даалучыўся да саратаўскага «Сокала», які змагаўся за прасоўваньне ў расейскую Прэм’ер-лігу. Найбольш яскравым атрымаўся сэзон 2004 году, калі клюб адстаў на тры пункты ад «Тамі», якая заняла другое месца і выйшла ў Прэм’ер-лігу. Качура з 15 галамі ўвайшоў у пяцёрку найлепшых бамбардзіраў першага дывізіёну. У 2005 завяршыў кар’еру ў менскім «Дынама».

Міжнародная

рэдагаваць

Цягам 1994—2002 гады выступаў за нацыянальную зборную Беларусі. Першымі матчамі былі таварыскія гульні супраць зборных Летувы і Польшчы ў траўні і жніўні 1994 году адпаведна. Пры гэтым у першым матчы быў заменены на 57-й хвіліне Сяргеем Вехцевым, а другую сустрэчу правёў цалкам. Першым афіцыйным матчам сталася гульня ў Осьлё супраць зборнай Нарвэгіі. Качура зьявіўся на полі ў другім тайме, але выніковымі пунктамі не адзначыўся.

Трэнэрская праца

рэдагаваць

Па сканчэньні гульнёвай кар’еры застаўся працаваць у «Дынама» ў якасьці трэнэра. У лістападзе 2006 году быў прызначаны галоўным трэнэрам менскага клюбу, але ўжо ў красавіку 2007 году, пасьля правальнага кубкавага матчу, калі каманда зазнала паразу зь лікам 0:3 ад гарадзенскага «Нёману») быў адстаўлены. Пазьней працаваў у тым самым «Нёмане». З 2012 году зноў працаваў у «Дынама» ў якасьці галоўнага трэнэра другой каманды[3]. У жніўні 2013 году быў адхілены ад кіраваньня дынамаўскім дублем[4] і перайшоў на працу ў «Бярозу-2010». У чэрвені 2014 году стаў галоўным трэнэрам клюбу «Хайр» з Таджыкістану[5].

У студзені 2015 году атрымаў трэнэрскую ліцэнзію катэгорыі PRO[6], а вярнуўшыся ў Беларусь, ачольваў юнацкую каманду менскага «Дынама». У студзені 2016 году ўвайшоў у сэлекцыйны аддзел клюбу[7]. Таксама ў першай палове 2016 году быў трэнэрам у штабе Вука Рашавіча. У лістападзе 2016 году стала вядома, што Качура пакіне «Дынама»[8].

У студзені 2017 году стаў галоўным трэнэрам «Ліды»[9]. Пад кіраўнітцвам Качуры лідзкі клюб скончыў першую палову сэзону 2017 году на 13-м месцы ў табліцы пры 16-і ўдзельніках. У ліпені таго ж году пакінуў пасаду ў сувязі з працаўладкаваньнем у іншым месцы[10]. У верасьні 2020 году ўвайшоў у трэнэрскі штаб «Энэргетыка-БДУ»[11]. У студзені 2022 году пакінуў клюб і перайшоў на працу зь юнакамі ў акадэміі расейскага клюбу «Сочы»[12].

Дасягненьні

рэдагаваць
  • Чэмпіён Беларусі: 1993/1994, 1994/1995, 1995
  • Уладальнік Кубка Беларусі: 1994