Пружанская чыгунка
Пружа́нская чыгу́нка — вузкакалейная 600-мілімэтровая траса з Пружаны да Лінова, якая існавала ў першай палове XX стагодзьдзя. Працягласьць 13 км.
Збудаваная ў 1915 року падчас нямецкай акупацыі. Стала часткай вялізнай сеткі вузкакалеек працягласьцю 325 кілямэтраў скрозь Белавескую пушчу, прызначанае для вывазу вырубленага лесу і забітых жывёлаў.
За польскім часам належала PKP, даходзіла да Камянюкаў (да 1922 року гэтая галіна большаю часткай разабраная)[1]. Праз Семянчу, Слабудку і фальварак Ізабелін злучала места са станцыяй Лінова (цяпер Аранчыцы) на чыгунцы Берасьце—Баранавічы. Па ёй хадзіў маленькі цягнік з чатырох вагонаў.
Па ўварваньні Саветаў цягнік хадзіў ад вайсковага мястэчка Слабудка да Пружанаў. Расклад быў адвольны: «машыніст мог спыніцца на любым хутары, схадзіць да знаёмай, выпіць паўжбану малака, вярнуцца і ехаць далей»[1].
Зруйнаваная на пачатку 40-х рокаў, верагодна з пачаткам нямецкага ўварваньня. У 1940—41 роках вяліся працы па збудаваньні паўнафарматнай 750-мілімэтровае чыгункі Паўлавічы—Пружана—Белавежа, аднак з пачаткам вайны будоўля спыненая і не ўзнавілася[2].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б ВЛ80, Зиновьев Д. 241. Оранчицы — Пружаны (рас.) Энциклопедия узкоколейных железных дорог бывшего СССР «Младший Брат». Дмитрий Зиновьев.
- ^ Начатые строительством и заброшенные железные дороги (рас.). Паровоз ИС — Steam engine IS. Праверана 23 лістапада 2011 г.
Літаратура
рэдагаваць- Ирина Гавако. Пружаны узкоколейные остались только в истории (рас.) // Газета для вас. — 15 кастрычніка 2010.