Пол Бафа
Сэр Пол Бафа (па-мальтыйску: Paul Boffa; 30 чэрвеня 1890, Біргу, калёнія Мальта — 6 ліпеня 1962, Паала, калёнія Мальта) — мальтыйскі дзяржаўны дзяяч, прем'ер-міністар Мальты (1947—1950).
| Пол Бафа | |
 | |
| 4 лістапада 1947 — 26 верасьня 1950 | |
| Наступнік | Энрыка Міцьці |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзіўся: |
30 чэрвеня 1890 |
| Памёр: |
6 ліпеня 1962 (72 гады) |
| Партыя: | |
| Адукацыя: | |
| Узнагароды: |
  |
Жыцьцяпіс рэдагаваць
У 1912 г. скончыў мэдычны факультэт Каралеўскага унівэрсытэту Мальты; атрымаў ступень доктара мэдыцыны. Падчас Першай сусьветнай вайны служыў у Каралеўскім мэдычным корпусе на Мальце, у Салёніках і на санітарных судах. Пасьля вайны працаваў урачом агульнай практыкі ў Паале.
У 1921 годзе ўступіў у шэрагі Лейбарысцкай партыі, а ў 1924 годзе быў абраны ў Заканадаўчы сход. У 1927 году быў абраны старшынём Лейбарысцкай партыі. У 1936—1939 гг. быў сябрам Выканаўчай рады. Падчас Другой сусьветнай вайны служыў лекарам. На першых пасьляваенных выбарах (1945) зноў абіраецца ў парлямэнт краіны.
У 1947-1950 гг. — прэм'ер-міністар Мальты як брытанскай калёніі. Урад Бафы пачаў стварэньне сацыяльнай сыстэмы на астравах, палепшыўшы сыстэмы пачатковай адукацыі і пэнсійнага забесьпячэньня. Аднак рознагалосьсі паміж прабрытанскім Бафам і больш нацыяналістычным Мінтафам прывялі да расколу партыі ў 1949 году, у выніку чаго Бафа са сваімі прыхільнікамі ўтварыў мальтыйскую Рабочую партыю, якая з 1950 па 1955 год фармавала недаўгавечныя ўрады з кансэрватыўнымі нацыяналістамі. У 1950 годзе прайграў парлямэнцкія выбары і сышоў у адстаўку.
У 1951-1955 гадах - міністар аховы здароўя і сацыяльных службаў у кабінэце Джорджа Олівэра. У 1955 годзе сышоў з палітыкі па стане здароўя. У 1956 годзе быў атрымаў ад каралевы Лізаветы II званьне рыцара.