Народны камісарыят асьветы Беларускай ССР
Наро́дны камісарыя́т асьве́ты Белару́скай ССР быў утвораны 17 сьнежня 1920 году на базе Камісарыяту асьветы Ваенрэўкаму БССР. З 1946 году пераўтвораны ў Міністэрства асьветы БССР.
| Народны камісарыят асьветы Беларускай ССР | |
| Абрэвіятура | Наркамасьветы БССР |
|---|---|
| Папярэднік |
Камісарыят асьветы Часовага рабоча-сялянскага ўраду Беларусі (1919) Камісарыят народнай асьветы БССР (1919) Камісарыят асьветы Ваенрэўкаму БССР (1920) |
| Наступнік | Міністэрства асьветы БССР |
| Дата ўтварэньня | 17 сьнежня 1920 |
| Дата спыненьня існаваньня | 26 сакавіка 1946 |
| Штаб-кватэра | Менск |
| Кіроўны орган | Савет народных камісараў БССР |
Наркамы
рэдагаваць- Марыя Фрумкіна (1920)
- Усевалад Ігнатоўскі (1920—1926)
- Антон Баліцкі (1926—1929)
- Антон Платун (1929—1933)
- Аляксандар Чарнушэвіч (1933—1936)
- Аляксандар Варончанка (1936)
- Анані Дзякаў (1936—1937)
- Уладзімер Півавараў (1937—1938)
- Еўдакія Уралава (1938—1946)
Беларусь
рэдагавацьУ сьнежні 1920 году Народны камісарыят асьветы Беларускай ССР зрабіў Надзвычайную камісію ліквідацыі непісьменнасьці свай спэцыяльнай камісіяй, якая кіравала навучаньнем малапісьменных у 1920—1930 гадах. У 1921—1922 навучальным годзе ў школах для непісьменных займалася 12 200 чалавек[1]. У сьнежні 1921 году Савет народных камісараў Беларускай ССР вылучыў Намкамасьветы БСССР 2 млн рублёў на выданьне твораў навукоўцаў і пісьменьнікаў на беларускай мове ў рамках беларусізацыі[2].
У 1923 годзе стварылі грамадзкае аб’яднаньне «Далоў непісьменнасьць», удзельнікаў якой зь ліку інтэлегенцыі, навучэнцаў і работнікаў называлі культармейцамі. У 1929 годзе ў БССР працавала каля 4000 гурткоў і пунктаў ліквідацыі непісьменнасьці на 75 000 навучэнцаў. Да 1932 году ў Беларускай ССР пераадолелі непісьменнасьць сярод дарослага насельніцтва[1].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б Даты, падзеі, людзі // Зьвязда : газэта. — 11 сьнежня 2013. — № 233 (27598). — С. 8. — ISSN 1990-763x.
- ^ Ніна Шчарбачэвіч. Жыцьцё, вартае кіно // Жырандоля. — 7 чэрвеня 2014. — № 15 (232).
Літаратура
рэдагаваць- Высшие органы государственной власти и центрального управления Белорусской ССР (1965—1991 гг.). В 3 ч. Ч. 3. — Минск, 2000. — С. 54, 58.