Надзея Румянцава

Надзе́я Васі́льеўна Румя́нцава (9 верасьня 1930, сяло Патапава, Смаленская вобласьць — 8 красавіка 2008, Масква) — савецкая і расейская акторка тэатру і кіно.

Надзея Румянцава
Імя пры нараджэньні	Надзея Васільеўна Румянцава
Дата нараджэньня	9 верасьня 1930(1930-09-09)
Месца нараджэньня	Патапава[d], Гжацкі раён, Заходняя вобласьць, РСФСР, СССР
Дата сьмерці	8 красавіка 2008(2008-04-08) (77 гадоў)
Месца сьмерці	Масква, Расея
Прычына сьмерці	рак мозгу[d]
Месца пахаваньня	Армянскія могілкі[d]
Месца вучобы	Усерасейскі дзяржаўны ўнівэрсытэт кінэматаграфіі імя Сяргея Герасімава[d] Расейскі ўнівэрсытэт тэатральнага мастацтва[d]
Занятак	акторка, вядучая, тэлевядучая
Месца працы	Дзяржаўны тэатар кінаактора[d]
Гады дзейнасьці	1952—2006
Узнагароды
IMDb	ID nm0750184
Надзея Румянцава ў Вікісховішчы

Біяграфія

Надзея Румянцава пасьля школы паступіла ў дзяржаўны інстытут тэатральнага мастацтва імя Луначарскага. На іспытах прачытала маналёг Фамусава, што і вызначыла яе лёс. Акторка і пэдагог Вольга Пыжова ўскладала на Румянцаву вялікія надзеі, таму ўзяла яе з сабой у УДІК (па-расейску: ВГИК), куды з часам перайшла працаваць.

Надзея Румянцава ў выніку скончыла Ўсесаюзны дзяржаўны інстытут кінэматаграфіі, але да таго часу яна ўжо была знанай акторкай на амплуа «травэсьці». Яна ўжо шмат працавала на сцэне Цэнтральнага дзіцячага тэатру і зьнялася ў фільмах «Навстречу жизни» і «Алеша Птицын вырабатывает характер». Пасьля кінафільма «Королева бензоколонки» усе маленькія кірпаносыя дзяўчынкі пазналі, што і яны могуць стаць кіназоркамі.

У 1955 годзе Надзея Румянцава паступіла на службу ў Тэатар-студыю кінаактора. Праз 6 гадоў яна зьнялася ў фільме «Девчата», які прынёс ёй сусьветную славу. Пасьля «Девчат» здымалася яшчэ ў агульнай складанасьці ў 24 фільмах. Агучвала некалькі кінаралей: яе голасам кажа Ніна ў «Кавказской пленнице» і Ніколь у «Как украсть миллион».

У канцы 1960-х на доўгі час перастала здымацца ў кіно, паколькі жыла за мяжой, суправаджаючы ў замежных камандзіроўках свайго мужа, дыплямата Вілі Хштаяна. Дачка Карына нарадзілася ў Малайзіі.

Пасьля вяртаньня ў СССР удала склалася кар’ера на тэлебачаньні: кожная нядзельная раніца тэлевізійны «Будильник», вядучай якога была Надзея Васільеўна, абуджаў тысячы савецкіх хлапчукоў і дзяўчынак. Прымала ўдзел у агучваньні агульнавядомых у СССР мультыплікацыйных фільмаў «38 попугаев», «Привет мартышке», «Бабушка удава». Зьнялася ў эпізадычных ролях яшчэ ў некалькіх кінакарцінах, працягнула агучваць фільмы.

Па словах блізкай сяброўкі Галіны Пешковай, «Румянцава даўно адышла ад кінэматаграфічных справаў, увесь час прысьвячала сям’і мужу і дачцы Карыне». Два гады назад Надзея Васільеўна зьнялася ў апошняй у сваім жыцьці тэлепраграме «Лінія жыцьця» на канале «Культура».

Надзея Васільеўна апошнія гады пакутавала ад сур’ёзнага анкалягічнага захворваньня мозгу. У 1996 годзе двое злодзеяў спрабавалі абрабаваць кватэру. Злодзеяў затрымаў Хштаян (у маладосьці займаўся адзінаборствамі), але адзін з злодзеяў пасьпеў нанесьці Надзеі Васільеўне ўдар па галаве. Да канца жыцьця Надзею Васільеўну перасьледвалі моцныя болі.

Надзея Румянцава сканала ў адной з маскоўскіх клінік, у аўторак увечар 8 красавіка 2008 году ў 21:40 па Маскоўскім часе, у ўзросьце 77 гадоў. Побач зь ёй увесь апошні тыдзень знаходзіўся яе муж Вілі Хштаян.

Грамадзянская паніхіда адбудзецца ў суботу 12 красавіка 2008 году ў 11:00 у Белай зале Дома кіно, у 14:00 пачнецца адпяваньне ў Галоўным храме Ваганькаўскага цьвінтара ў Маскве.

Вонкавыя спасылкі

• Старонка, прысьвечаная Надзеі Румянцавай  (рас.)