Міхал Рагоза

Міхал Рагоза (к. 1540 — паміж 18 чэрвеня і 15 жніўня 1599) — праваслаўны, потым уніяцкі царкоўны дзяяч Рэчы Паспалітай. Мітрапаліт кіеўскі, галіцкі й усяе Русі (з 1589).

Міхал Рагоза

Міхал Рагоза
Герб «Шранява»
Мітрапаліт кіеўскі, галіцкі й усяе Русі
1589 — 1599
Папярэднік	Анісіфар (Дзевачка)
Наступнік	Іпаці Пацей
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1540 Менск, Вялікае Княства Літоўскае
Памёр	1599 Наваградак, Вялікае Княства Літоўскае, Рэч Паспалітая
Род	Рагозы
Дзейнасьць	каталіцкі сьвятар

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Рагоза.

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Рагозаў гербу «Шранява» (ці ўласнага Рагоза — «Шранява зьменены») — дробнае шляхты Менскага павету. У 1576 пісар ваяводы валынскага князя Богуша Карэцкага.

Прыняўшы манаства, у 1579 зрабіўся архімандрытам Менскага Ўзьнясенскага манастыра, у 1582 — Слуцкага Траецкага, Морацкага. У 1588 вялікі князь Жыгімонт Ваза прызначыў яго кіеўскім праваслаўным мітрапалітам, у 1589 высьвечаны канстантынопальскім патрыярхам Ерамеем ІІ.

Пачаў праводзіць рэформы праваслаўнае царквы з мэтай павышэньня аўтарытэту й адукацыі сьвятароў ды памяншэньня ўмяшальніцтва цывільных уладаў у царкоўныя справы. У 1590 увёў практыку штогадовых сабораў з удзелам духавенства, брацтваў і шляхты. Пры ім цывільным асобам было забаронена кіраваць манастырамі, была ўсталяваная новая працэдура прызначэньня япіскапаў і мітрапаліта: кароль і вялікі князь зацьвярджаў адну з 4 кандыдатураў, абраных на такіх штогадовых саборах. Сабор 1594 году падпарадкаваў брацтвы царкоўным герархам, што спрычынілася да паглыбленьня супярэчнасьцяў паміж імі. Так, напрыклад, у 1595 М. Рагоза забараніў выступаць з казаньнямі прапаведніку віленскага брацтва Сьцяпану Зізанію.

У 1594 далучыўся да прыхільнікаў падрыхтоўкі уніі праваслаўнае й каталіцкае цэркваў. Узначаліў царкоўны сабор у Берасьці (1596), на якім была абвешчаная царкоўная унія й зацьверджаныя яе ўмовы. Захаваў за сабой у новаўтворанай уніяцкай царкве пасаду мітрапаліта кіеўскага. Праваслаўны сабор, які ў той самы час адбыўся ў Берасьці, абвясьціў пра пазбаўленьне М. Рагозы сану. Аднак ані гэты, ані іншыя захады праваслаўных дзеячоў ня мелі вынікаў. Са сваімі апанэнтамі, карыстаючыся падтрымкай манарха, змагаўся пераважна адміністрацыйнымі сродкамі.

Папярэднік Анісіфар (Дзевачка)	Мітрапаліт кіеўскі, галіцкі й усяе Русі 1589 — 1599	Наступнік Іпаці Пацей
		Наступнік Іоў (Барэцкі)

Літаратура

• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2001. — Т. 6. Кн. 1: Пузыны — Усая. — 591 с. — ISBN 985-11-0214-8
• Historia Kościoła w Polsce. T.1, cz. 2. — Poznań; Warszawa, 1974.
• Kempa T. Metropolita Michał Rahoza a unia brzeska. T. 2. — «Klio»: 2002. S. 48—100.
• Likowski E. Unia Brzeska. 2 wyd. — Warszawa, 1907.
• Акты Западной России. Т. 4. — СПб., 1851.
• Жукович П. Соймовая борьба православного западно-русского дворянства с церковной унией. Вып. 1. — Спб., 1901.
• Коялович М. О. Литовская церковная уния. Т. 1—2. — СПб., 1859—1861.
• Макарий. История Русской Церкви. Кн. 5. — М., 1996.
• Уния в документах. — Мн., 1997.