Міха́сь Са́ўка (19 ліпеня 1927, Загор’е, Наваградчына — 10 верасьня 1990, Брусэль, Бэльгія) — бэльгійскі мастак-рэстаўратар, мастацтвазнаўца, археоляг беларускага паходжаньня.

Міхась Саўка
Дата нараджэньня 19 ліпеня 1927
Месца нараджэньня
Дата сьмерці 10 верасьня 1990
Месца сьмерці
Месца пахаваньня
Месца вучобы
Занятак маляр, рэстаўратар
Месца працы
Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Саўка (неадназначнасьць).

Жыцьцяпіс рэдагаваць

Навучаўся ў Баранавічах, хлапчуком вывезены ў Нямеччыну.

Скончыў факультэт археалёгіі і гісторыі мастацтва Лювэнскага ўнівэрсытэту (1955). Працаваў мастаком-рэстаўратарам у Каралеўскім інстытуце мастацкае спадчыны (Брусэль). У 1963 атрымаў бэльгійскае грамадзянства, быў залічаны ў лік сталых супрацоўнікаў інстытуту. З 1969 — адміністрацыйны сакратар, з 1982 — кіраўнік працаў інстытуту.

Распрацаваў адмысловую тэхніку рэстаўрацыйнага працэсу, быў адмыслоўцам па старажытным насьценным росьпісе, шмат друкаваўся, выяжджаў на археалягічныя раскопкі ў Грэцыю, Турэччыну, Альжыр. Атрымаў прызнаньне бэльгійскіх мастацкіх колаў і быў запрошаны выкладаць урокі маляваньня каралеве[1].

Доктар мастацкіх навук, кавалер ордэна Кароны[2] за заслугі ў галіне рэстаўрацыі.

Крыніцы і заўвагі рэдагаваць

  1. ^ Людміла Мінкевіч. Самы найвялікшы скарб // «Голас Радзімы» : штотыднёвік. — 10 верасьня 2009. — № 34 (3154).
  2. ^ Тамара Антановіч. Гучала слова бельгійскага класіка Беларускае таварыства дружбы ў дзеянні. Інфармацыйна-аналітычны і культуралагічны бюлетэнь «Кантакты і дыялогі». Праверана 19 сакавіка 2024 г.

Вонкавыя спасылкі рэдагаваць