Мінішкі
Мінішкі (лет. Miniškiai) — вёска ў Летуве, каля ракі Равеі. Уваходзяць у склад Паравейскага староства Біржаўскага раёну Панявескага павету.
| Мінішкі лац. Miniški | |
| лет. Miniškiai | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Панявескі |
| Раён: | Біржаўскі |
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 56°17′16.800″ пн. ш. 24°52′19.200″ у. д. / 56.288° пн. ш. 24.872° у. д.Каардынаты: 56°17′16.800″ пн. ш. 24°52′19.200″ у. д. / 56.288° пн. ш. 24.872° у. д. |
Мінішкі на мапе Летувы   Мінішкі | |
Назва
рэдагавацьМіна або Мена (Minno, Meno) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Гісторыя
рэдагавацьУ пачатку XX ст. Мінішкі ўваходзілі ў склад Панявескага павету Ковенскай губэрні[5].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1902 год — 7 чалавек[6]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 3, 1125.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 2. — Warszawa, 1902. S. 337.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 320.