Мініль
Мініль (Менель, Меніль, Менюл) — мужчынскае імя.
| Мініль лац. Minil | |
| Mennel | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Minno + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Менель, Меніль, Менюл |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мініль» | |
Паходжаньне
рэдагавацьМінул, пазьней Мэнэль (Minnul[1], Mennel) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова -мін- (-мен-) (імёны ліцьвінаў Мінят, Асьміна, Гальмін; германскія імёны Miniatus, Osminna, Galmin) паходзіць ад гоцкага minan 'менаваць, памятаць, любіць'[3], minthi 'памяць'[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: człowiek Meniula (4 кастрычніка 1640 году)[5]; Ula Minilewicz (1786 год)[6]; Marcin Mienilewicz (1811 год)[7]; Agata Mienielewicz (1843 год)[7].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Ao. Prof. Dr. Hermann Reichert, Lexikon der altgermanischen Namen
- ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 47.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 18.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 169.
- ^ Акты, издаваемые Виленской Комиссией для разбора древних актов. Т. 24. — Вильна, 1897. С. 491.
- ^ Indura, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
- ^ а б Kopciowo, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego