Мільгаст
Мільгаст — мужчынскае імя.
| Мільгаст лац. Milgast / Milhast | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія славянскія |
| Утворанае ад | Milo + Gast |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Мільгаст» | |
Паходжаньне
рэдагавацьІмя Мільгаст (Milgast[1]) можа мець як славянскае, так і германскае паходжаньне[2]. Іменная аснова -міл- (-мел-) (імёны ліцьвінаў Мілейка, Мельвід, Мілар; германскія імёны Milike, Melvid, Milehar) паходзіць ад гоцкага mildeis 'мяккі, прыязны'[3][4], а аснова -гаст- (-каст-, -гест-) (імёны ліцьвінаў Гестар, Каштарт, Гаштольд; германскія імёны Gaster, Kastert, Gastald) — ад гоцкага і германскага gasts 'госьць, вандроўнік'[5].
У Ноўгарадзе бытавала імя Мілагост: оу Милогост- (XIV ст.)[6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Milegastus (Аналы каралеўства франкаў).
Носьбіты
рэдагаваць- Мілегаст († па 860) — князь вільцаў-люцічаў
Мільгасты (Milgast) — шляхецкі род Рэчы Паспалітай зь Люблінскага ваяводзтва[7].
Глядзіце таксама
рэдагавацьКрыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1123.
- ^ Schreiber A. Beiträge zur Ortsnamenkunde Böhmens hauptsächlich der Bezirkshauptmannschaften Leipa und Dauba // Mitteilungen des Nordböhmischen vereines für heimatforschung und wanderpflege. — Leipa, 1913. S. 148.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 172.
- ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 179.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
- ^ Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 527.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 8. — Warszawa, 1937. S. 267.