Сродак масавай інфармацыі

Сро́дак ма́савай інфарма́цыі (СМІ, мас-мэдыя) — сродак данясеньня інфармацыі паводле прынцыпу шырокавяшчальнага каналу, які ахоплівае вялікую аўдыторыю і дзейнічае на пастаяннай аснове.

Віды: паводле вестак — візуальны, гукавы, тэкставы; паводле выданьня — 1) друкаваны (газэта і часопіс), 2) электронны (Сеціва, тэлебачаньне і радыё); паводле зьместу — забаўляльны і фармавальны (для грамадзкай думкі); паводле сувязі — аднанакіраваны і зносінавы (са зваротнай сувязьзю для выказваньня меркаваньня глядачоў, слухачоў і чытачоў).

Прычыны выкарыстаньня

Да выкарыстаньня СМІ спрычыняюцца наступныя патрэбы:

парада;
зьмяншэньне пачуцьця асабістай небясьпекі;
веды пра навакольны сьвет;
падтрымка сваіх поглядаў;
разуменьне жыцьцёвых абставінаў;
спагада;
грамадзкая сувязь;
замяшчэньне грамадзкай сувязі;
супольнасьць зь іншымі — узаемападтрымка й салідарнасьць;
уцёкі ад турботаў;
стварэньне сьвету мрояў;
баўленьне часу;
зьняцьцё пачуцьцёвай напружанасьці;
плянаваньне часу^[1].

Беларусь

Асноўны артыкул: Свабода слова ў Беларусі

На ліпень 2013 году на ўліку ў Міністэрстве інфармацыі Рэспублікі Беларусь стаяла 523 друкаваныя пэрыядычныя выданьні (газэты і часопісы), 166 радыёстанцыяў і 89 тэлеканалаў. Пагатоў у Беларусі распаўсюджвалі каля 4000 замежных газэтаў і часопісаў, звыш паловы якіх складалі расейскія выданьні. Астатнія друкаваныя выданьні паходзілі з ЗША, Казахстану і 9 краінаў Эўропы: сумежных Латвіі, Летувы, Польшчы і Ўкраіны, а таксама Вялікабрытаніі, Італіі, Нідэрляндаў, Нямеччыны і Фінляндыі. Агульны разавы наклад замежнай пэрыёдыкі складаў каля 1 млн асобнікаў. Таксама ў Беларусі паказвалі звыш 130 замежных тэлеканалаў, якія маглі дасягаць звыш 50% хатніх гаспадарак^[2].

На 1 траўня 2021 году ў Беларусі налічвалася 9 інфармацыйных агенцтваў, зь іх 7 прыватных. Дзейнічала 262 электронныя СМІ, у тым ліку 181 (69 %) дзяржаўны. Сярод іх было: 1) 98 тэлеканалаў, зь іх 54 прыватныя; 2) 164 радыёстанцыі, зь іх 137 (83 %) дзяржаўных. Існавала 1615 друкаваных СМІ, у тым ліку 1183 (73 %) прыватных. Сярод іх было: 1) 854 часопісы, зь іх 647 (75 %) прыватных; 2) 720 газэтаў, зь іх 506 (70 %) прыватных; 3) 41 альманах, бюлетэнь і каталёг, зь іх 30 прыватных^[3].

Крыніцы

^ Алесь Анціпенка Аўдыторыі мэдыяў: актыўныя альбо пасыўныя ўспрымальнікі інфармацыі?. Беларускі Калегіюм. Праверана 27 сакавіка 2011 г.
^ Алег Праляскоўскі. Геапалітыка і тэхналёгіі — новыя выклікі інфармацыйнай бясьпецы краіны // Зьвязда : газэта. — 12 ліпеня 2013. — № 127 (27492). — С. 2. — ISSN 1990-763x.
^ СМІ Беларусі // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 5 траўня 2021 г. Праверана 27 траўня 2021 г.

Вонкавыя спасылкі

[1] Алесь Анціпенка Аўдыторыі мэдыяў: актыўныя альбо пасыўныя ўспрымальнікі інфармацыі?. Беларускі Калегіюм. Праверана 27 сакавіка 2011 г.

[2] Алег Праляскоўскі. Геапалітыка і тэхналёгіі — новыя выклікі інфармацыйнай бясьпецы краіны // Зьвязда : газэта. — 12 ліпеня 2013. — № 127 (27492). — С. 2. — ISSN 1990-763x.

[3] СМІ Беларусі // Беларускае тэлеграфнае агенцтва, 5 траўня 2021 г. Праверана 27 траўня 2021 г.

[1]

[2]

[3]