Зносіны — хада перадачы зьвестак ад адной істоты да іншай. Зьяўляюцца знакаваапасродкаванымі ўзаемінамі між прынамсі двума дзейнікамі, якія падзяляюць набор знакаў і правілы іх распазнаньня. Вызначаюцца «вусным, пісьмовым або іншым знакавым паведамленьнем або абменам думкамі, меркаваньнямі або іншымі зьвесткамі».

Зносіны паводле ўзору Шэнана-Ўівэра(en)

Суправаджаюцца складаньнем, накіраваньнем і паведамленьнем зьвестак адпраўніком атрымальніку праз выкарыстаньне адпаведнага сродку. Пасьля распазнаньня пасланьня атрымальнік устанаўлівае з адпраўніком зваротную сувязь. Усе іх праявы вымагаюць наяўнасьці адпраўніка, пасланьня й будучага атрымальніка. Аднак для іх ажыцьцяўленьня не патрабуецца прысутнасьць атрымальніка ў часе сувязі або ўсьведамленьне ім намера адпраўніка перадаць паведамленьне. Усе ўдзельнікі мусяць мець агульнае поле ўзаемадзеяньня. Вуснымі сродкамі ёсьць прамова, песьня й адценьне голасу. Калямоўнымі — рух цела, дакрананьне, зрокавы кантакт, малюнак, пісьмо й музыка. Парамоўным тыпам зьяўляецца нясловавая моўная камунікацыя, да якой адносяцца інтанацыі, паўзы, тэмп маўленьня й розныя вакалізацыі, як то бурчэньне, сіпеньне, сьмех і гэтак далей[1].

Камунікацыя паміж людзьмі зьяўляецца ўнікальнай праз шырокае выкарыстаньне абстрактнай мовы. Разьвіцьцё цывілізацыі цесна зьвязана з прагрэсам у галіне тэлекамунікацыяў.

У розных сфэрах

рэдагаваць

Дзелавыя зносіны выкарыстоўваюцца для самых розных відаў дзейнасьці, уключаючы, але не абмяжоўваючыся імі, як то, стратэгічнае плянаваньне, сувязь са СМІ, сувязь з грамадзкасьцю (да якіх можна аднесьці выкарыстаньне сацыяльных мэдыя, тэле- або радыёвяшчаньня, пісьмовай сувязі й іншых), кіраваньне брэндам, кіраваньне рэпутацыяй, адносіны з кліентамі, а таксама сувязь з супрацоўнікамі.

Кампаніі з абмежаванымі рэсурсамі могуць выкарыстоўваць некалькі такіх відаў дзейнасьці, у той час як буйныя арганізацыі могуць выкарыстоўваць увесь даступны спэктар камунікацыяў. Паколькі складана разьвіць такі шырокі спэктар навыкаў, спэцыялісты па камунікацыях часта спэцыялізуюцца на адной або дзьвюх з гэтых абласьцей, але звычайна маюць, па меншай меры, веданьне пра большасьць зь іх. На сёньняшні дзень самымі важнымі спэцыялістамі, якія валодаюць камунікацыямі, зьяўляюцца выдатная здольнасьць да напісаньня тэкстаў, добрыя навыкі ў працы зь людзьмі й здольнасьць думаць крытычна й стратэгічна.

Палітыка

рэдагаваць

Зносіны ёсьць адным з найбольш актуальных інструмэнтаў палітычных стратэгіяў. Да ліку такіх стратэгіяў адносяцца выкарыстаньня перакананьня й прапаганды.

Сямейныя зносіны шырока зьвязаны з інтымнай сувязьзю й даверлівымі адносінамі[2]. Асноўнай мэтай сямейных зносінаў ёсьць разуменьне ўзаемадзеяньня сям’і й заканамернасьцяў паводзінаў чальцоў сям’і пры розных абставінах. Адкрытая й сумленная камунікацыя стварае атмасфэру, якая дазваляе чальцам сям’і выяўляць свае адрозьненьні, а таксама любоў і захапленьне адзін адным. Гэта таксама дапамагае зразумець пачуцьці адзін аднаго.

У дасьледаваньнях сямейных зносінаў разглядаюцца такія тэмы, як правілы, усталяваныя ўнутры сям’і, сямейныя ролі ці сямейная дыялектыка, а таксама, як гэтыя фактары могуць паўплываць на зносіны паміж чальцамі сям’і. Дасьледчыкі распрацоўваюць тэорыі для разуменьня паводзінаў пры сямейных зносінах. Дасьледаваньне сямейнай камунікацыі таксама глыбока ўпіраецца ў пэўныя пэрыяды сямейнага жыцьця, як то шлюб, бацькоўства або развод і тое, як зносіны разьвіваюцца ў гэтых сытуацыях. Для чальцоў сям’і важна разумець зносіны як даверлівы спосаб, які вядзе да стварэньня шчасьлівай сям’і.

  1. ^ «Мэдыі і камунікацыя. Уводзіны - Віды камунікацыі». Беларуская інтэрнэт-бібліятэка.
  2. ^ Turner, L.H., & West, R.L. (2013). «Perspectives on family communication». Boston: McGraw-Hill.

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць