Мала
Мала, Мал — мужчынскае імя.
Мала лац. Mała | |
Malo | |
Паходжаньне | |
---|---|
Мова(-ы) | германскія |
Іншыя формы | |
Варыянт(ы) | Мал |
Зьвязаныя імёны | Малейка |
Зьвязаныя артыкулы | |
якія пачынаюцца з «Мала» |
Паходжаньне
рэдагавацьМала (Malo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова мал- паходзіць ад гоцкага malan 'малоць'[2][a]. Сярод ліцьвінаў бытавала імя Малейка (Маліка), адзначалася германскае імя Malicho.
У Прусіі бытавалі імёны: Maleyke[b] (1418 год), Malin[4]. У ваколіцах Мэмэлю існавала вёска Raubsch Malboth[c][6].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Мала (XIII ст.)[7]; в Дорсунишском повете шестьдесят чоловеков… а Спявона Маловича (26 студзеня 1516 году)[8]; земяне… с повету Каменъца Подольского Василей Маловичъ Снятовъский (20 лістапада 1564 году)[9][d].
Носьбіты
рэдагавацьЗаўвагі
рэдагаваць- ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы -мал- зь летувіскай мовы[3]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Malicho[1]
- ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Malboto[5]
- ^ Таксама:
- Мальвіла: Ільдэфонс Ёсіфавіч Мальвіла (Мольвило) — ковенскі мешчанін, які меў у валоданьні зямлю на 1882 год[10]
- Мальвіта: Malvitam (11 студзеня 1494 году)[11];
- Малят: на 1913 год існавала мясцовасьць Малятышкі (Malatyszki) у Немянчынскай парафіі[12];
- Мальмін: Jakub Malminowicz (9 лютага 1785 году)[13]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1086.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
- ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 23.
- ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925.S. 54.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1087.
- ^ Kiseliūnaitė D. Klaipėdos krašto toponimai. Istorinis ir etimologinis registras. — Vilnius, 2020. P. 85.
- ^ а б Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 490, 757.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 179.
- ^ Lietuvos Metrika. Knyga 261 (47) (1562—1566). — Vilnius, 2011. P. 78.
- ^ Алфавитный список землевладельцев Ковенской губернии. — Ковна, 1882. С. 216.
- ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 470.
- ^ Parafia niemenczyńska w 1913 r., Genealogia Wileńszczyzny
- ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 404.