Мала, Мал — мужчынскае імя.

Malo
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Іншыя формы
Варыянт(ы) Мал
Зьвязаныя імёны Малейка
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Мала»

Паходжаньне

рэдагаваць

Мала (Malo) — імя германскага паходжаньня[1]. Іменная аснова мал- паходзіць ад гоцкага malan 'малоць'[2][a]. Сярод ліцьвінаў бытавала імя Малейка (Маліка), адзначалася германскае імя Malicho.

У Прусіі бытавалі імёны: Maleyke[b] (1418 год), Malin[4]. У ваколіцах Мэмэлю існавала вёска Raubsch Malboth[c][6].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: у Мала (XIII ст.)[7]; в Дорсунишском повете шестьдесят чоловеков… а Спявона Маловича (26 студзеня 1516 году)[8]; земяне… с повету Каменъца Подольского Василей Маловичъ Снятовъский (20 лістапада 1564 году)[9][d].

Носьбіты

рэдагаваць
  • Мал ( каля 946) — князь племя драўлянаў
  • Мал — жыхар Ноўгараду, які ўпамінаецца ў XIII стагодзьдзі[7]
  1. ^ Польска-летувіская аўтарка Юстына Вальковяк прызнае брак адэкватнага тлумачэньня іменнай асновы -мал- зь летувіскай мовы[3]
  2. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Malicho[1]
  3. ^ Адзначалася старажытнае германскае імя Malboto[5]
  4. ^ Таксама:
    • Мальвіла: Ільдэфонс Ёсіфавіч Мальвіла (Мольвило) — ковенскі мешчанін, які меў у валоданьні зямлю на 1882 год[10]
    • Мальвіта: Malvitam (11 студзеня 1494 году)[11];
    • Малят: на 1913 год існавала мясцовасьць Малятышкі (Malatyszki) у Немянчынскай парафіі[12];
    • Мальмін: Jakub Malminowicz (9 лютага 1785 году)[13]
  1. ^ а б Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1086.
  2. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 167.
  3. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 23.
  4. ^ Trautmann R. Die altpreußischen Personennamen. — Göttingen, 1925.S. 54.
  5. ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1087.
  6. ^ Kiseliūnaitė D. Klaipėdos krašto toponimai. Istorinis ir etimologinis registras. — Vilnius, 2020. P. 85.
  7. ^ а б Зализняк А. А. Древненовгородский диалект. 2-е изд. — М., 2004. С. 490, 757.
  8. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 9 (1511—1518). — Vilnius, 2002. P. 179.
  9. ^ Lietuvos Metrika. Knyga 261 (47) (1562—1566). — Vilnius, 2011. P. 78.
  10. ^ Алфавитный список землевладельцев Ковенской губернии. — Ковна, 1882. С. 216.
  11. ^ Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji Wilenskiej. T. 1, z. 2: 1468—1501. — Kraków, 1939. S. 470.
  12. ^ Parafia niemenczyńska w 1913 r., Genealogia Wileńszczyzny
  13. ^ Akta sejmiku kowieńskiego z lat 1733—1795. — Warszawa, 2019. S. 404.