Макула
Макула (Макела, Макель) — мужчынскае імя.
| Макула лац. Makuła | |
| Maccula | |
| Паходжаньне | |
|---|---|
| Мова(-ы) | германскія |
| Утворанае ад | Maco + суфікс з элемэнтам -л- (-l-) |
| Іншыя формы | |
| Варыянт(ы) | Макела, Макель |
| Вытворныя формы | Мікель, Мейла |
| Зьвязаныя артыкулы | |
| якія пачынаюцца з «Макула» | |
Паходжаньне
рэдагавацьМегіла, Мекіла або Макула, пазьней Макель або Мэкель (Megilo, Mekilo, Maccula, Mackel, Meckel[1]) — імя германскага паходжаньня[2]. Іменная аснова маг- (мак-) (імёны ліцьвінаў Магейка, Магер, Максьвіта; германскія імёны Mageyke, Mager, Meguswind) паходзіць ад гоцкага mēgs 'адзін з бацькоў'[3] або бургундзкага magus 'хлопчык, сын'[4].
Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Migal dem aldsten Samaythen (24 лютага 1407 году)[5]; Stanislaw Jakubowicz Makiełowicz (30 ліпеня 1610 году)[6].
Носьбіты
рэдагавацьМакуловічы (Makułowicz) гербу Анцута — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету[7].
Макелевічы (Makielewicz) — літоўскі шляхецкі род[8].
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Eule R. Germanische und fremde Personennamen als heutige deutsche Familiennamen // Festschrift zu dem fünfzigjährigen jubiläum des Friedrichs-realgymnasiums in Berlin. — Berlin, 1900. S. 46.
- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1068.
- ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 164.
- ^ Gamillscheg E. Romania Germanica. Bd. 3: Die Burgunder, Schlußwort. — Berlin und Leipzig, 1936. S. 137.
- ^ Das Marienburger Tresslerbuch der Jahre 1399—1409. — Königsberg, 1896. S. 421.
- ^ Raganu teismai Lietuvoje. — Vilnius, 1987. P. 90.
- ^ Malewski Cz. Rodziny szlacheckie na Litwie w XIX wieku. — Warszawa, 2022. S. 344.
- ^ Polska encyklopedja szlachecka. T. 8. — Warszawa, 1937. S. 122.