Макаранічны верш

Макарані́чны верш (па-італьянску: poesia maccheronica, ад maccheroni — макароны) — від жартоўнага ці сатырычнага верша, камізм якога ствараецца перанасычанасьцю тэксту барбарызмамі, падпарадкаванымі марфалягічным законам роднай мовы паэта. Такі верш разьлічаны на чытача, які ведае значэньне ўведзеных у верш замежных словаў і выразаў і можа ў поўнай меры спасьцігнуць камічны эфэкт ад іх перайначваньня, ад суседзтва зь іншамоўнай лексыкай. Макаранічныя вершы ўзьніклі ў глыбокай старажытнасьці, калі асобныя рымскія паэты перамяшалі сваю мову з грэцкімі словамі. Аснова для зьяўленьня макаранічных вершаў у беларускай паэзіі была яшчэ ў часы Сярэднявечча, калі на Беларусі шырока ўжываліся лацінская, стараславянская і польская мовы. Аднак найбольш раньнія з такіх твораў — вершы «Плач пакінутага каханай» і «За пекнай паненкай аж душа сумуе» — датуюцца толькі канцом XVIII — пачаткам XIX ст. У іх высьмейвалася «пальшчызна» засьцянковай шляхты.

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн. — Менск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2000 ас. — ISBN 985-08-0598-6
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Менск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1000 ас. — ISBN 985-11-0197-4