Лінарцішкі
Лінарцішкі, Лінартышкі (лет. Linartiškis) — вёска ў Летуве, каля ракі Крэўны. Уваходзяць у склад Абельскага староства Ракішкаўскага раёну Панявескага павету.
Лінарцішкі лац. Linarciški | |
лет. Linartiškis | |
Краіна: | Летува |
Павет: | Панявескі |
Раён: | Ракішкаўскі |
Часавы пас: | UTC+2 |
летні час: | UTC+3 |
Геаграфічныя каардынаты: | 55°58′26.400″ пн. ш. 25°57′25.200″ у. д. / 55.974° пн. ш. 25.957° у. д.Каардынаты: 55°58′26.400″ пн. ш. 25°57′25.200″ у. д. / 55.974° пн. ш. 25.957° у. д. |
Лінарцішкі |
Назва
рэдагавацьЛеанард, Ленарт або Лінэрт (Leonard, Lennart, Lienert) — імя германскага паходжаньня[1][2].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[3], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[4]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[5].
Гісторыя
рэдагавацьУ пачатку XX ст. засьценак Лінартышкі ўваходзіў у склад Новааляксандраўскага павету Ковенскай губэрні[6].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1902 год — 7 чалавек[7]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 1053.
- ^ Heintze A. Die deutschen Familien-Namen, geschichtlich, geographisch, sprachlich. — Halle, 1903. S. 189.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. XV, cz. 2. — Warszawa, 1902. S. 229.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 223.