Кімбарышкі II
Кімбарышкі II (лет. Kimbariškė II) — вёска ў Летуве, каля ракі Шавашы. Уваходзяць у склад Анталепскага староства Езяроскага раёну Ўцянскага павету.
| Кімбарышкі II лац. Kimbaryški II | |
| лет. Kimbariškė II | |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Уцянскі |
| Раён: | Езяроскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°39′14″ пн. ш. 25°48′47″ у. д. / 55.65389° пн. ш. 25.81306° у. д.Каардынаты: 55°39′14″ пн. ш. 25°48′47″ у. д. / 55.65389° пн. ш. 25.81306° у. д. |
Кімбарышкі II на мапе Летувы   Кімбарышкі II | |
Назва
рэдагавацьГімбэр (Gimber) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Гісторыя
рэдагавацьУ пачатку XX ст. засьценак Кімбарышкі ўваходзіў у склад Новааляксандраўскага павету Ковенскай губэрні[5].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1902 год — 3 чалавекі[6]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Gottschald M. Deutsche Namenkunde: Unsere Familiennamen nach ihrer Entstehung und Bedeutung. — Berlin, 1982. S. 210.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Słownik geograficzny... T. IV. — Warszawa, 1893. S. 77.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 215.