Кіль (сузор’е)

сузор’е паўднёвай паўкулі

Кіль (па-лацінску: Carina, Car) — сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба, створанае ў XVIII стагодзьдзі Нікаля Люі дэ Лякайлем, які разьбіў найбуйнейшае на той час сузор’е Карабель Арго, прыўнесены з старажытнага міту пра арганаўтаў, на тры драбнейшыя: Ветразі, Карму і, адпаведна, Кіль — часткі карабля. Цяпер гэта адно з 88 сузор’яў, вызначаных Міжнародным астранамічным зьвязам.

Кіль
Кіль
Лацінская назва Carina
 · у родным склоне Carinae
 · скарот Car
Простае ўзьняцьцё 9г
Схіленьне −60°
Квадрант SQ2
Плошча 494 кв. гр. (34-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда 52
Зорак з плянэтамі 9
Зорак ярчэй за 3.00m 6
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.) 1
Найярчэйшая зорка Канопус (α Car) (−0,72m)
Найбліжэйшая зорка LHS 288
(14,64 сьв. г., 4,49 пк)
Аб’екты Мэсье 0
Мэтэорныя патокі
Памежныя сузор’і
Назіраецца ў шыротах паміж +20° і −90°.
Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу сакавіка.

Найярчэйшая зорка Кіля — Канопус (α Кіля) — зьяўляецца таксама і найярчэйшай зоркай у небе пасьля Сырыюса.

Літаратура

рэдагаваць
  • Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2001. — ISBN 0-691-08913-2
  • Ridpath, Ian; Tirion, Wil Stars and Planets Guide. — Princeton University Press, 2007. — ISBN 978-0-691-13556-4

Вонкавыя спасылкі

рэдагаваць

  Кіль (сузор’е)сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

Каардынаты:   9г 00х 00с, −60° 00′ 00″