Кляўдыё Маркізіё
Кля́ўдыё Маркі́зіё (па-італьянску: Claudio Marchisio; нарадзіўся 19 студзеня 1986 году, Турын, Італія) — былы італьянскі футбаліст, які выступаў на пазыцыі паўабаронцы. За нацыянальную зборную Італіі правёў 55 матчаў. Выхаванец школы «Ювэнтусу». Пасьля прагрэсу ў гульні ў сэзоне 2008—2009 гадоў, Маркізіё сталі часьцяком параўноўваць зь легендай «Ювэнтусу» й зборнай Італіі мінулых гадоў, Марка Тардэльлі. Спэцыялісты адзначаюць ягоны жорсткі стыль і добрае чытаньне гульні. Маркізіё любіць гуляць на пазыцыі цэнтральнага паўабаронцы, але ў стане гуляць на любой пазыцыі ў паўабароне.
| Кляўдыё Маркізіё | ||
.jpg)
| ||
| Пэрсанальная інфармацыя | ||
|---|---|---|
| Нарадзіўся | 19 студзеня 1986[1][2] (38 гадоў) | |
| Рост | 180 см[5] | |
| Вага | 74 кг[5] | |
| Пазыцыя | паўабаронца | |
| Клюбы | ||
| Гады | Клюб | Гульні (галы)¹ |
| 2005—2018 2007—2008 2018—2019 |
Ювэнтус → Эмпалі (арэнда) Зэніт |
294 (33) 26 (0) 9 (2) |
| Зборныя | ||
| 2009— | Італія | 55 (5) |
Кар’ера
рэдагаваць«Ювэнтус»
рэдагавацьУ акадэміі Маркізіё доўгі час гуляў на пазыцыі другога нападніка, асацыюючы сябе са сваім кумірам Алясандра Дэль П’ера, але ва ўзросьце 16 гадоў быў пераведзены ў паўабарону. У сэзоне 2005—2006 гадоў паводле рашэньне Фабіё Капэла ён быў пераведзены ў галоўную каманду й трэніраваўся разам з асновай. У матчы супраць «Кальяры» ён трапіў у заяўку, але на поле гэтак і ня выйшаў. Пазьней у тым сэзоне, ён вярнуўся ў прымавэру «Ювентусу», стаў ейным капітанам, і дапамог ёй выйграць чэмпіянат, упершыню за 12 гадоў.
Нацыянальная зборная
рэдагаваць12 жніўня 2009 году Маркізіё дэбютаваў у нацыянальнай зборнай Італіі ў матчы супраць зборнай Швайцарыі, які скончыўся нулявой нічыёй.
Дасягненьні
рэдагаваць«Ювэнтус»:
- Чэмпіён Італіі (7): 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, 2018
- Уладальнік Кубка Італіі (4): 2015, 2016, 2017, 2018
- Уладальнік Супэркубка Італіі (3): 2012, 2013, 2015
«Зэніт»:
- Чэмпіён Расеі: 2019
Італія:
- Срэбраны прызэр чэмпіянату Эўропы: 2012
Асабістае жыцьцё
рэдагавацьУ чэрвені 2008 году Маркізіё ажаніўся з сваёй даўняй сяброўкай Рабэртай, а ў жніўні 2009 году ў іх нарадзіўся сын Давідэ, а ў сакавіку 2012 году — другі сын Леанарда. Паводле іроніі лёсу, ягоная жонка зь дзяцінства была аматарам заклятых супернікаў «б’янканэры» — «Тарына», бо ейны бацька ў свой час навучаўся ў акадэміі гэтага клюбу.
Крыніцы
рэдагаваць- ^ а б в г д Claudio Marchisio // Transfermarkt (мн.) — 2000.
- ^ а б в Claudio Marchisio // As (гішп.) — Madrid: PRISA, 1967. — ISSN 1888-6671
- ^ а б Olympedia (анг.) — 2006.
- ^ а б National-Football-Teams.com (анг.)
- ^ а б в г http://www.juventus.com/it/squadre/prima-squadra/centrocampisti/claudio-marchisio/index.php
Вонкавыя спасылкі
рэдагаваць
Кляўдыё Маркізіё — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў