Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў (Пінск)

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя
Краіна	Беларусь
Места	Пінск
Каардынаты	52°07′11.60″ пн. ш. 26°06′55.07″ у. д. / 52.1198889° пн. ш. 26.1152972° у. д. / 52.1198889; 26.1152972Каардынаты: 52°07′11.60″ пн. ш. 26°06′55.07″ у. д. / 52.1198889° пн. ш. 26.1152972° у. д. / 52.1198889; 26.1152972
Канфэсія	каталіцтва
Эпархія	Пінская дыяцэзія
Архітэктурны стыль	барока
Дата заснаваньня	XVII ст.
Дата скасаваньня	1960
Статус	Ахоўная зона
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў на мапе Беларусі Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў
Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў на Вікісховішчы

Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў — помнік архітэктуры XVIII стагодзьдзя ў Пінску. Знаходзіцца ў прадмесьці Караліне, на гістарычнай Альбрэхтаўскай вуліцы^[a]. Твор архітэктуры барока. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Комплекс складаўся з мураванага касьцёла, драўляных кляштарнага корпуса і гаспадарчых пабудоваў. У наш час у будынку касьцёла разьмяшчаецца канцэртавая заля.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Малюнак А. Скірмунт, 1860 г.

У 1695 годзе маршалак вялікі Ян Караль Дольскі і яго жонка Ганна ахвяравалі пляц і 50 000 злотых на заснаваньне ў Пінску кляштару камуністаў. Неўзабаве на гэтыя сродкі збудавалі драўляныя касьцёл і кляштарны корпус.

У 1770 годзе на месцы драўлянага пачалося будаваньне мураванага касьцёла, завершанае ў асноўным да 1782 году. У 1784 годзе адбылося асьвячэньне касьцёла^[1].

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Краявіды Піншчыны, 1886 г.

Па другім падзеле Рэчы Паспалітай (1793 год), калі Пінск апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл і кляштар працягвалі дзеяць. Па здушэньні вызвольнага паўстаньня (1830—1831) расейскія ўлады гвалтоўна ліквідавалі кляштар. З гэтага часу касьцёл дзеяў як прыпісны.

У 1860 годзе касьцёл адрамантавалі і пераасьвяцілі пад тытулам Найсьвяцейшай Тройцы.

Найноўшы час

У 1960-я гады савецкія ўлады зачынілі касьцёл.

Архітэктура

Касьцёл — 1-нэфавая базыліка без вылучанай апсыды. За галоўным алтаром нэфа разьмяшчаюцца закрысьціі. Таўшчыня муроў у асобных месцах перавышае 2 м. Бакавыя сьцены праразаюцца невялікімі аркавымі вокнамі і падзяляюцца лапаткамі. З боку галоўнага фасаду да касьцёла далучаецца 2-ярусная званіца з шатровым дахам і купалам. Яе ўпрыгожваюць пілястры і нішы.

Усярэдзіне заля перакрываецца высокімі крыжовымі скляпеньнямі. У нартэксе касьцёла разьмяшчаюцца галерэя (хоры) і сходы, умураваныя ў моцную сьцяну званіцы. Дэкаратыўная аздоба інтэр’еру не захавалася^[2].

Галерэя

Гістарычныя здымкі

Старыя здымкі
1913 г.
1914 г.
1914 г.
1916 г.

1921
1921 г.
да 1939 г.
да 1939 г.

да 1939 г.
да 1939 г.
да 1939 г.
да 1939 г.

Сучасныя здымкі

Сучасны стан
Агульны выгляд
Агульны выгляд
Галоўны фасад
Уваход

Заўвагі

^ Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Кірава, 37

Крыніцы

^ Якімовіч Ю. Пінскі касцёл Карла Барамеуша // Архітэктура Беларусі. Энцыкл. — Менск, 1993. С. 392.
^ Якімовіч Ю. Пінскі касцёл Карла Барамея // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 435.

Літаратура

Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Менск: Беларус. энцыкл., 1993. — 620 с.: іл. ISBN 5-85700-078-5.
Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 788 с. — ISBN 985-11-0378-0

Вонкавыя спасылкі

Касьцёл Сьвятога Караля Барамэя і кляштар камуністаў у Пінску, Radzima.org

[1] Цяперашні афіцыйны адрас — вуліца Кірава, 37

[2] Якімовіч Ю. Пінскі касцёл Карла Барамеуша // Архітэктура Беларусі. Энцыкл. — Менск, 1993. С. 392.

[3] Якімовіч Ю. Пінскі касцёл Карла Барамея // ВКЛ. Энцыкл. — Мн.: 2005 Т. 2. С. 435.

[a]

[1]

[2]