Камісар

асоба ці арганізацыя, павераная кімсьці

Камісар (па-польску: komisarz, па-француску: commissaire, па-лацінску: commissarius, па-расейску: комиссар) — упаўнаважаны: намесьнік, надзелены уладаю прадстаўнік мэтраполіі (цэнтра кіраваньня).

  • Камісары ​​каралеўскія — ўсталявалі мяжу паміж Вялікім Княствам Літоўскім і Лівоніяй ў 1585 г.; кіраўнік маёнткам.
  • У Францыі XVIII ст. — упаўнаважаны Канвэнта; напрыклад камісары ​​Кулён, Лягранж, Лявуазье і Ляпляс вымяралі ў 1795 годзе даўжыню парыскага мэрыдыяна з мэтай вызначэньня велічыні мэтра.
  • Чалец камісіі ў Расейскай імпэрыі — надзелены выканаўчаю уладай, альбо упаўнаважаны, надзелены аднаасобнай уладай. Асаблівы шмат камісараў быў пры Пятры I; камісары ​​былі пры Cэнаце, камісарам даручалася кіраваньне казённымі заводамі і інш..
  • кіраўнік з грамадзка-палітычнымі ці адміністрацыйнымі паўнамоцтвамі. Народны камісар — чалец ураду, які стаяў на чале Народнага камісарыята СССР (і Ваенныя камісары таксама).
  • У некаторых краінах службовая асоба з адміністрацыйнымі і паліцэйскімі функцыямі (камісар паліцыі).
  • «Словник іншомовних слів», за ред. академіка АН УРСР О. С. Мельничука, м. Київ, 1985 р., с. 429;
  • «Акты издаваемые Виленскою Археографическою Комиссиею для разбора Древних Актов», г. Вильна, 1899 г., том 26, с. 572.