Казішкі
Казішкі (лет. Kaziškė) — былая вёска ў Летуве, на рацэ Шуні. Уваходзілі ў склад Мажанскага староства Шылэльскага раёну Таўроскага павету.
| Казішкі лац. Kaziški | |
| лет. Kaziškė | |
| |
| Краіна: | Летува |
| Павет: | Таўроскі |
| Раён: | Таўроскі |
| Насельніцтва: |
|
| Часавы пас: | UTC+2 |
| летні час: | UTC+3 |
| Геаграфічныя каардынаты: | 55°19′0″ пн. ш. 22°21′0″ у. д. / 55.31667° пн. ш. 22.35° у. д.Каардынаты: 55°19′0″ пн. ш. 22°21′0″ у. д. / 55.31667° пн. ш. 22.35° у. д. |
Казішкі на мапе Летувы   Казішкі | |
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |
Назва
рэдагаваць- Асноўны артыкул: Каз
Каза, пазьней Каз (Cazo, Kass, Kas) — імя германскага паходжаньня[1].
Яшчэ этнограф і мовазнаўца Яўхім Карскі зьвяртаў увагу на тое, што ў латыскай Курляндыі, «большасьць беларускіх населеных месцаў заканчваюцца на -ішкі»[2], пазьней у рэчышчы палітыкі летувізацыі падобныя тапонімы на -ішкі азначылі як «гістарычна балтыйскія» і нават «тыпова летувіскія»[3]. Тым часам менскі дасьледнік Алёхна Дайліда зазначае, што «ва ўсходнегерманскіх мовах быў пашыраны суфікс -isk-: такім парадкам, так менаваная „лінія Сафарэвіча“ (мяжа перавагі паселішчаў з назовамі на -ішкі ў Панямоньні) не абавязкова зьнітаваная з балтамі»[4].
Насельніцтва
рэдагаваць- 1902 год — 86 чалавек[5]
Крыніцы
рэдагаваць- ^ Förstemann E. W. Altdeutsches Namenbuch. Bd. 1: Personennamen. — Bonn, 1900. S. 363, 1689.
- ^ Карский Е. Ф. Белорусы. Т. 1. — Минск, 2006. С. 559.
- ^ Зайкоўскі Э. Балты цэнтральнай і ўсходняй Беларусі ў сярэднявеччы // Спадчына. № 1, 1999. С. 61—72.
- ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 31.
- ^ Алфавитный список населенных мест Ковенской губернии. — Ковна, 1903. С. 546.