Жугар (Жугара) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Sugari
Sutgari
Паходжаньне
Мова(-ы) германскія
Утворанае ад Sugo + Hari
Suto + Gero
Іншыя формы
Варыянт(ы) Жугара
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Жугар»

Паходжаньне

рэдагаваць

Сутгар і Сугар або Сугер (Sutgarius, Sugarius, Sugerius[1], Suger[2]) — імёны германскага паходжаньня[3]. Іменная аснова суг- паходзіць ад стараверхненямецкага saugen 'маўчаць' або ад асновы суд- (сут-)[4], а аснова -гер- (-ер-) (імёны ліцьвінаў Герман, Гунтэр, Кіндэр; германскія імёны Herman, Gunter, Kinder) — ад гоцкага harjis[5], германскага heri 'войска, загон' або гоцкага hairus[6], германскага heru 'меч'[7].

У Польшчы адзначаецца прозьвішча Жугар (Żugar)[8].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Петръ Жукгаровичъ домъ маеть, держыть землю на имя Жукгаровщыну… Янко а Матей Жукгаровичы (20 сьнежня 1549 году)[9]; Żugorowicz (1671—1681 гады)[10]; Mateusz Żugara (1765 год)[11].

Носьбіты

рэдагаваць

Жугар (Szuggar) — прозьвішча, гістарычна зафіксаванае на тэрыторыі цяперашняй Летувы[12].

Глядзіце таксама

рэдагаваць
  1. ^ Meyer-Lübke W. Romanische Namenstudien. I. Die altportugiesischen Personennamen germanischen Ursprungs // Sitzungsberichte der Philosophisch-Historischen Classe der Kaiserlichen Akademie der Wissenschaften. Bd. 149. — Wien, 1905. S. 48.
  2. ^ Ferguson R. The Teutonic Name-system Applied to the Family Names of France, England, & Germany. — London, 1864. P. 268.
  3. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 203.
  4. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 203.
  5. ^ Kremer D. Die Germanischen Personennamen in Katalonien // Estudis romànics. Nr. 14, 1972. S. 143.
  6. ^ Morlet M.-T. Les noms de personne sur le territoire de l’ancienne Gaule du VIe au XIIe siècle. T. I: Les noms issus du germanique continental et les créations gallo-germaniques. — Paris, 1971. P. 124.
  7. ^ Дайліда А. Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: ад стварэння да Крэўскай уніі / Рэц. С. Тарасаў. — Менск, 2019. С. 17.
  8. ^ Walkowiak J. B. Litewskie nazwiska Polaków: słownik etymologiczno-frekwencyjny. — Poznań, 2019. S. 381.
  9. ^ Документы Московского архива Министерства юстиции. Т. 1. — М., 1897. С. 100.
  10. ^ Zinkevičius Z. Lietuvių antroponimika: Vilniaus lietuvių asmenvardžiai XVII a. pradžioje. — Vilnius, 1977. P. 226.
  11. ^ Butkiszki, Geneteka baza Polskiego Towarzystwa Genealogicznego
  12. ^ Lietuvių pavardžių žodynas. T. 1. — Vilnius, 1985. P. 1346.